ଖଳତନ୍ତ୍ର

ଏକଥା ନୁହେଁ ଯେ   ମନ୍ଦକଥା ଆଉ

ପାରିବିନି ବୋଲି ଦେଖି

ପରନ୍ତୁ ଦେଖିଲେ   ରାଜ ଦରବାରେ

ହୋଇଯିବି କାଳେ ସାକ୍ଷୀ ,

ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ମୋର    ସବୁକଥା ନେଇ

ପଞ୍ଜିକାରେ ଦେଲେ ଲେଖି

କଥା ସରିଯିବ,    ସେଥିପାଇଁ ଏବେ

ଫୁଟାଇ ଦେଲେ ମୋ ଆଖି ।

ମୂକ ପ୍ରାୟେ ମଣି  ମୋହ ପ୍ରତି ଆଜି

ସଦୟ ହେଲେ କି ହେବ

ମନ୍ଦକଥା ଯେତେ   କହିବିନି ବୋଲି

ଯୋଜନା ଆଗରୁ ଥିବ ,

ତାଙ୍କ ବିରୋଧରେ  ସ୍ବର ଉଠେ ଯଦି

କ୍ଷମତାଟି କିଏ ନେବ

ସେଥିପାଇଁ ପରା   ଭାବିଚିନ୍ତି ମୋର

କାଟି ନେଇଗଲେ ଜିଭ ।

ବଧିର ଭାବିକି     ଅନୁଗ୍ରହ ଏତେ

ଉଚ୍ଚେ କର ଉଚ୍ଚାରଣ

କେବେ କିଛି ମୋର ଅଣ୍ଟିରେ ପୂରାଇ

କିପାଇଁ ହେ ଦିଅ ଦାନ ,

ହାଟରେ ବାଟରେ   ପ୍ରଘଟ କରିଲେ

ସହନ୍ତେ କି ସେହି ଜନ

କଉଶଳେ ଦେଖ   ନିବୁଜ କରିଲେ

ବିଣ୍ଡା ମାରି ଦୁଇ କାନ ।

ଆଦର୍ଶବାଦର     ଭାଷଣବାଜିରେ

ଦେଶ ହେଲା ହୁଲସ୍ତୁଲ

ଚାଟୁକଥା ଶୁଣି     ଜନ ସାଧାରଣ

ଭଲକୁ ବୁଝିଲେ ଭେଲ ,

ସମ୍ବିଧାନ ପୀଠ   ଯେତେ ଅଛି ଯହିଁ

ଉପାଡି ଦେଲେଣି ମୂଳ

ଭିତରେ ବାହାରେ   ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ

ଯୋଜନାବଦ୍ଧ ଏ ଖେଳ ।

ସ୍ବାର୍ଥବାଦୀଙ୍କର    ଲାଭଖୋର ଏହି

ବେଉସା ତ ରାଜନୀତି

ଆଖି ପାଟି କାନ    ବନ୍ଦ ଥିବା ଯାଏଁ

ଖଳତନ୍ତ୍ରେ ଯିବେ ଜିତି ।