କେଉଁଠି ଲୁଚିବ ଯାଇ

"ଜାହା ନ ଦେଖିବ ବେନି ନୟନେ,

ପରତେ ନ ଯିବ ଗୁରୁ ବଚନେ"।

ଆଜି ଯାହା ଦେଖୁଛି ଆଖି 

ସେଥିରେ ବିଶ୍ବାସ ନାହିଁ, 

ଦେଖା ଜିନିଷଟା ଭେଜାଲ

କାହାକୁ କହିବ ଯାଇ ।

ପ୍ରକୃତିକୁ ବିଷ ପିଆଇ

ଉପୁଜୁଅଛି ଯେ ଖାଦ୍ଯ,

ସେଥିରେବି ରଙ୍ଗ ଗୋଳାଇ 

ମନଲୋଭା କରେ ବୈଦ୍ୟ ।

ହର୍ମୋନ୍ ଇଂଜେକ୍ସନ୍ ଦିଅନ୍ତି

ହୃଷ୍ଟପୃଷ୍ଟ ହେବାପାଇଁ,

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖାଦ୍ଯରେ ଲାଗୁଛି 

ଯାହା ଦେଖି ହେଉନାହିଁ ।

କଞ୍ଚାକୁ ପାଚିଲା କରୁଛି 

ଔଷଧ ସ୍ପ୍ରେ କରିଲେ,

ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ୍ ଅଣ୍ଡା ବା ଚାଉଳ

ସହର ବଜାରେ ମିଳେ।

କଳିଯୁଗେ ଯେଉଁ ମଣିଷ 

ଆଖିରେ ଦେଖାଯାଉଛି,

ଚିତ୍ରକାରର ଚିତ୍ରପଟ 

ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଛି ।

ମନରେ ଅଲଗା ଭାବନା

କଥାରେ ପକାଏ ସର,

ଦିଶେ ହସ ହସ ବଦନ

ଭିତର ବିଷ ଭଣ୍ଡାର ।

ଆପଣା ବୋଲାଇ ଭିତରେ

ନାହାକା ଚେର କାଟୁଛି,

ବିଶ୍ବାସ ଜତାଇ ମନରେ

ବେକରେ ଛୁରୀ ମାରୁଛି । 

ଜାତି, ଧର୍ମ, ଗୋତ୍ର, ବିବେକ

ଖୋଜିଲେ ନ ମିଳେ କିଛି,

ବୁଦ୍ଧି, ଜ୍ଞାନ, ସମୟ, ପାତ୍ର 

ସେସବୁ ହଜି ଯାଉଛି ।

ବଡ ସାନ ମାନ ମହତ

ବିଚାର ମନରେ ନାହିଁ,

ଯାହା ପଶିଗଲା ତୁଣ୍ଡରେ

ତାହା ଦେଉଅଛି କହି ।

ଅସୁବିଧା ବେଳ ପଡିଲେ

ଦେବାଦେବୀ ପୂଜା କରେ,

ଭକତି ନଥାଇ ମନରେ

ଘୂରିବୁଲେ ମନ୍ଦିରରେ ।

ବଞ୍ଚିବା କଠିନ ହେଲାଣି

ସମାଜେ ଚଳିବା ପାଇଁ,

କାଳଚକ୍ରେ ଘୋର ବିପତ୍ତି

କେଉଁଠି ଲୁଚିବ ଯାଇ ।