କେତେ ସ୍ୱାଧୀନ ଆମେ ?

ସ୍ୱାଧୀନ ବୋଲି ଖୁସିରେ ଆମେ ହାତରେ ଝଣ୍ଡା ଧରି,

ପୁଅ ଓଝିଅ ଏକାଠି ହୋଇ ଆଗକୁ ଯାଉ ମାଡି |

ମନକୁ ଥରେ ପଚାର ନିଜେ କେତେ ସ୍ୱାଧୀନ ଆମେ,

ଉତ୍ତର ପାଇଁ ପଡିବ ନାହିଁ ଯିବାକୁ କେଉଁ ଯାନେ ।

ରାଜସ୍ୱ ପାଇଁ ଗାଆଁ ଗାଆଁ ରେ ଖୋଲିଛି ଏବେ ଭାଟି,

ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ ପିଉଛୁ ଆମେ ତଣ୍ଟି ଯାଏଁ କେ ଚୁଣ୍ଟି ।

ରାସ୍ତା କାମଟା ନସରୁ ଏବେ ରାସ୍ତା ଯାଉଛି ଧୋଇ,

ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ କାହାକୁ ତେଣୁ କହିବାକୁ କେ ନାହିଁ ।

ସରକାରିଆ ବାବୁଙ୍କ ଏବେ ବଢ଼ିଛି ବେଶି ଭାଉ,

ଲାଞ୍ଚ ନଦେଲେ ହେବନି କାମ ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ ସେହୁ ।

ସଭାରେ ଆମେ କରୁଛୁ ଖାଲି ପରିବେଶ ର ଜୟ,

ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ କାଟୁଛୁ ଗଛ ନକରି କାରେ ଭୟ ।

ଝିଅଟେ ବାଟେ ଏକେଲା ଦେଖି କମେଣ୍ଟ ଦେଉ ମାରି,

ସ୍ୱାଧୀନ ଆମେ କହିବ ଯିଏ ଜିଭତା ଦେବୁ ଚିରି ।

ଦେଶରୁ ଲୁଟି କୋଟିକିକୋଟି ବିଦେଶ ଯାଉ ଚାଲି,

ଲାଉଚୋର କି କଖାରୁ ଚୋର ହାଜତ ଯାଏ ଖାଲି ।

କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣ କୁ କରୁଛୁ ହତ୍ୟା ପୁଅ ପାଇବା ପାଇଁ,

ପୁଅଟେ ହେଲେ ସ୍ୱାଧୀନ ସିଏ ଝିଅ ଟେ ଲୋଡା ନାହି ।

ବ୍ୟବସାୟୀଟି ବଢାଏ ଲାଭ ଅପମିଶ୍ରଣ କରି,

ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ ନାହିଁ ତା ଡର ମିଶାଏ ମନ ଭରି ।

ଔଷଧ ଏଠି ଭେଜାଲ ହୁଏ ଜୀବନ ରଖେ ଯିଏ,

ସ୍ୱାଧୀନ ଯେଣୁ ସଭିଏଁ, ତାଙ୍କୁ କହିବ ଅବା କିଏ ?

ଝିଅଟେ ଯଦି ଏକେଲାଦେଖୁ ଆସଇ କୁଭାବନା,

ସ୍ୱାଧୀନ ଆମେ କରିବୁ ଯାହା କରିବ କିଏ ମନା ?

ନିଯୁକ୍ତି ଆଜି ପାଲଟି ଅଛି ଭୋଟ୍ ର ପଶାପାଲି,

ସରଂକ୍ଷଣର ଯଜ୍ଞରେ ଆଜି ମେଧାବୀ ପଡେ ବଳୀ ।

ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ ସରୁ ନସରୁ ଭୁଷୁଡି ଯାଏ ବନ୍ଧ,

ସବୁ ଦେଖି ବି ନିରବ ଆମେ ସତେକି ଗୋଟେ ଅନ୍ଧ ।

ଗାନ୍ଧିନୀତି ଲାଗୁଛି ଏବେ ପୁରାଣ କଥା ପରି,

ସତ୍ୟ, ଅହିଂସା,ଧର୍ମର କଥା ଗଲେଣି ଲୋକେ ଭୁଲି ।

ବାଟଘାଟରେ ଖଣ୍ଡାଭୁଜାଲି ଧରିକି ବୁଲୁ ଆମେ,

ସତରେ ଆମେ କେତେ ସ୍ୱାଧୀନ କହିଲ ଭାବି ତୁମେ ?