ଶରଶଯ୍ୟା

ସଭିଏଁ ସଭ୍ୟ ମଣିଷର 

 ଭଦ୍ରମୁଖା ପିନ୍ଧି 

  ମିଛ ଅଭିନୟ କରନ୍ତି ଏଠି

  ଏକ ଆରେକୁ ବଳି l

ଦଳେ କ୍ଷତାକ୍ତ ରକ୍ତlକ୍ତ

କରନ୍ତି ହସି ହସି ଛଳି

ଅନ୍ୟ ଦଳେ କ୍ଷତ ଉପସମ ପାଇଁ

ଦରଦୀ ମଲମ ଲଗେଇ 

 ଖୁସି ବାଣ୍ଟନ୍ତି ସହି ଗାଳି ତାଳି ମାଳି ।

ସଭିଏଁ ସଖା ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ଏଠି

 ପାଖରେ ଦଳ ଦଳ ପଙ୍ଗପାଳ

ଥୋକେ ସାଥିରେ ଚାଲନ୍ତି 

 ମେଳି ବସାନ୍ତି ସଞ୍ଜ ସକାଳ

ଆଉ ଥୋକେ ସହପାଠୀ

 ଧୋକା ଦିଅନ୍ତି କଳି ଭିଆନ୍ତି l

ଦେଖି ଆଗ ବୁଲାଣି

କାଟି ନିଅନ୍ତି ନିଜର ଅନ୍ୟ ଚଲାପଥ 

ଚିତା କାଟନ୍ତି ସମ୍ଭାଳି ହାବେଳି ।

ସଭିଏଁ ମିଛିମିରିକା 

ପ୍ରେମ ସ୍ନେହ ଗେଲ କରନ୍ତି ଏଠି

 ଚୁନାଚୁନା ମୁରୁକି ଛଟାରେ

 ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଭାବ ତରଙ୍ଗରେ

 ତ୍ୟାଗ ସଂଘର୍ଷ ବଳିଦାନରେ l

ଆଉ କିଛି ସମୟ ସୁବିଧା

ଦେଖି ଚକ୍ରାନ୍ତ ଚଳାନ୍ତି 

ଗାତ ଖୋଳି  ସ୍ନୋ ପାଉଡର ବୋଳି

ନୃତ୍ୟନାଟିକାରେ 

ଜୀବନର ଜବନିକା ଟାଣିବାକୁ

ହାତଗୁଞ୍ଜା ଦେବାକୁ ,ପଛଘୁଞ୍ଜା ନ କରି 

ଅଟହାସ୍ୟର ଛଳେ ବଳେ କୈଶଳେ ।

ସଭିଏଁ ସଖ୍ୟ ସଂପର୍କର 

ସେତୁବନ୍ଧ ବାନ୍ଧନ୍ତି ଏଠି

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଜୀବନର ଚଲାପଥରେ

ଗନ୍ତବ୍ୟର ଓଜାଣି ସ୍ରୋତରେ

ନିତିଦିନିଆ ତେଲ ଲୁଣ ସଂସାର ହାଟରେ l

ଅଳ୍ପ କେତେ ସ୍ମୃତିସୌଧ ହୋଇ

ଅମ୍ଳାନ ଅମଳିନ ଦେଦୀପ୍ୟମାନ ମୁଦ୍ରାରେ

ହୃଦୟରେ ଆସ୍ଥାନ ବାନ୍ଧନ୍ତି

ମନ ଗର୍ଭଗୃହରେ ନୈବେଦ୍ୟମଣ୍ଡପ ସାଜନ୍ତି l

କିନ୍ତୁ ଅନେକ ଅଗଣିତ ସଂପର୍କ୍ରୀୟ

ମୌକାରେ ଚଉକା ଛଅକା ମାରି 

କାଦୁଅ ଫିଙ୍ଗାରେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଆଳରେ

ହଜାରେ ଶରଶର୍ଯ୍ୟାର କଷଣ ଦେଇ ଥୋଇ

ଆଚରଣ -ଉଚ୍ଚାରଣର ରଣଦୁନ୍ଦୁଭି ଫୁଙ୍କେଇ

ଅନ୍ଧାରି ବିଜେ କରନ୍ତି ଟଳି ଟଳି ଢ଼ଳି ଢଳି ।