କେବଳ ଦୁଇ ପଦ

ଦୁଇ ପଦ ବାର୍ତ୍ତା

ବଦଳାଇ ଦେଲା ମୋର ମନ,

କ୍ଷଣିକରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲା

ଦେଖିଥିବା ଅନେକ ସପନ ।

ଆପଣାର ଲୋକ ଦେଖି

ଲାଗିଲା ବି ଡର,

କଅଣ ବା ମୁଁ କରି ପାରିବି

କଥା ନୁହେଁ ହାତ ପାଆନ୍ତର ।

ସତେ ଯେମିତି ମୁଁ

ହଜିଯାଇଛି ଅଜଣା ବିଶ୍ୱରେ,

ଅସ୍ତିତ୍ବ ମୋ ନାହିଁ କିଛି

ବିନା ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ରେ ।

ଠିକଣା ପାଉନି ଆଉ

ଘୁରୁଅଛି ଅବିରତ ,

ଦେଖୁଅଛି ନୀରବରେ

ଧ୍ବଂସର ସଙ୍କେତ ।

କେତେ ଭୟଙ୍କର ସତେ

ଲେଖା ଦୁଇ ଧାଡି ,

ତରବାରି ଧାର ସତେ

ଛାତି ଦିଏ ଫାଡ଼ି ।

ପରମାଣୁ ବୋମା ଠାରୁ

ଅତି ଭୟଙ୍କର,

ଆଘାତରେ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲା

ମୋ ସୁନା ସଂସାର ।

ବଞ୍ଚିବାର ଢଙ୍ଗ ବଦଳିଲା

ପୁଣି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାର ଢଙ୍ଗ,

ବାର୍ତ୍ତାଟିକୁ ପଢି ଦେଲାପରେ

ସତେ ମୋର ମୋହ ହେଲା ଭଙ୍ଗ ।

ସମୟ ବି ଶିଖାଇ ଦେଇଛି

ସବୁ ଚାଲିଯିବ,

କେବଳ ଅକ୍ଷତ ଦାଗଟେ ହୋଇ

ଛାତି ତଳେ ଥିବ ।