କବିର ଲେଖନୀ

କବିଦେଖେ ଦୃଶ୍ୟକେତେ ସରାଗରେ  

       ଭାବନାର ଅନ୍ତରାଳେ ;

 ତୋଳିଧରେ ଲେଖନୀର କୁହୁକରେ 

     ସମୟ ର ତାଳେତାଳେ !!

କବିତା'ର ରମ୍ୟପଂକ୍ତି ଦିଏ ଶାନ୍ତି

       ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ;

କଵି କିନ୍ତୁ ଝୁରି ହୁଏ କବିତା'ର

    ସତ୍ୟତାର ବିସ୍ଵାଶକୁ !!

 ସମାଜିକ ଜୀବନର ଦୃଶ୍ୟସବୁ

    ଚିତ୍ରଂଗନା ସାଜେ ସତେ ;

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସମିଶ୍ରଣେ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚେ 

    କଵି ଦୃଶ୍ୟପଟେ ଭାସେ !!

କବିଭାବ ଜାଗ୍ରତରେ  ଉଜାଗରେ

      ଦିବାନିଶି ରହି ଥାଏ ;

 ଚେତନାର ଭାବଗର୍ଭେ ଅଜାଣତେ

     କଵି କିଛି ଖୋଜି ପାଏ !!

ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କବିର ସମ୍ପଦ

     କଵି କରେ ମୂଲ୍ୟାୟନ ;

 ହଜିଯାଏ ମହାଭାବେ କଵି କେବେ

       ସାଜି ସ୍ନେହର ସନ୍ତାନ !!

ମାୟା ମୋହ ବନ୍ଧନରେକଵି ଜଳେ

     ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତି ଭକ୍ତି ପାଇଁ ;

କେହି ଜଣେ ନ ବୁଝନ୍ତି ହୋଇ ସାଥୀ

     କଵି ଭାବନା କୁ ଭାଇ !!

ଦୁଃଖଶୋକ ରୋଗ ଆଣଇ ବୈରାଗ

       କବିର ପରମ ବୈରୀ ;

କଵି ପୁଣି ପାନ କରେ ଲୁହ ଲହୁ

    ଏଠି ଭାଗ୍ୟକୁ ଆବୋରି !!

ଲେଖନୀଟା କଥା କହେ ନିରୋଳରେ

     ମରଣ ଶେଯରେ ସତେ;

କବି ସିନା ମରିପାରେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରୁ

   ମରେ ନାହିଁ ସ୍ମୃତିଲେଖନୀରୁ;

ଝରୁଛି ଝରିବ ଅମୃତର ବାରି ସଦା

   ପାଠକର ଆଦର ଜତ୍ନରୁ ;!!