କବାଟ ଫାଙ୍କରେ ନୂଆ ଦୁନିଆ

କବାଟ ଫାଙ୍କରେ ନୂଆ ଦୁନିଆଟା

ଡାକୁ ଥିଲା ହାତ ଠାରି

ମଳୟ ସମୀରେ ବସନ୍ତର ରାଗ

ଫୁଲରୁ ପଡୁଥିଲା ଝରି ।

ଅଳି ବୁଲୁଥିଲା ପୁଷ୍ପ ବିଥୀପରେ

ଟିକିଏ ଚୁମ୍ବନ ପାଇଁ

ମଳୟ ସମୀରେ ସୁମନ ଟା ପୁଣି

ଝୁଲୁଥିଲା ସାଇଁ ସାଇଁ ।

ମନରେ ଯାଗିଲା ପ୍ରଣୟ ଲହରୀ

ବସନ୍ତ ଶୋଭା ନିରେଖି

ଭାବିଲି ଲେଖିବି କବିତା ପୃଷ୍ଠାଏ

ପ୍ରିୟାକୁ ଦେବି ମୋ ଭେଟି।

ଆଦ୍ୟ ବସନ୍ତର ପ୍ରଥମ ପାହାଚେ

ପବନ ଭାଙ୍ଗୁଛି ଢେଉ

ଶୀତ ଟା କହୁଛି ହଜିନି ତା ' ସତା

ଧରା ଛାଡି ଯାଉ ଯାଉ ।

ଗୋଲାପ ଆଖିରେ ଅଶରା ସପନ

ଶେଫାଳୀ ଆଖିରେ ଲୁହ

ଆସିବା ଯିବା ଏ ଦୁନିଆର ଗତି

ତଥାପି ଛାଡୁନି ମୋହ ।

କବାଟ ଫାଙ୍କର ନୂଆ ଦୁନିଆ ଟା

ସତେ ବଡ ମନୋରମ

ସୁନ୍ଦର ପୃଥିବୀ ସୁନ୍ଦର ଆକାଶ

ଆଉ ମଧୁପର ଫୁଲ ପ୍ରେମ।