କାଉଁରି କନ୍ୟା

ଚେହେରା ତୁମର ସଜ ପଦୁଅଁଟେ 
ନଜର ହଟୁନି କ୍ଷଣ ନିମିଷେ , 
ଅଙ୍ଗରୁ ଝରଇ ସତେ ଚମ୍ପାବାସ
କାମନା ଜଗାଏ ଯୁବ ମାନସେ ।

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ତୁମ ଗୋଲାପୀ ଓଠକୁ
ମନରେ ଜାଗଇ ଅନେକ ଆଶା,
ନିଜର ଭାବିକି ନାମ ମୁଁ ନେଉଛି 
ସତେକି ଭୋଗୁଛି ମଙ୍ଗଳ ଦଶା ।

କେମିତି ଭୂଲିବି ତୁମ ଆଖି ପ୍ରିୟେ 
ଚାହାଣି ତୁମର ଦେଉଛି ହାଣୀ,
ତୁମକୁ ଯେ କେତେ ଝୁରୁଛି ଆଜି ମୁଁ 
ସତରେ ତୁମେ କି ପାରୁନ ଜାଣି ?

ନ'ହେଲେ ପଦିଏ କଥା ତୁମ ସହ 
ଶାନ୍ତିରେ ମୋହର କଟୁନି ଦିନେ,
ତୁମକୁ ଛାଡ଼ି ମୁଁ ରହିପାରୁ ନାହିଁ
ହୁଏ ନାହଁ ଜୀବନର ମାନେ ।

କାଉଁରି କନ୍ୟା ଗୋ କି'ଯାଦୁ କରିଲ 
ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ମୋର ରଖିଲ ହାତେ, 
ନପାଇଲେ ସାଥି କେମିତି ବଞ୍ଚିବି 
ଭାରି ଏକା ଏକା ଲାଗେ ଜଗତେ।