କାଶଫୁଲର ଗାଁ

ନିର୍ମଳ ଶରତ ଆରମ୍ଭ ହେଉଣୁ

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଟି ଯାଏ ।

ଧବଳ ରଙ୍ଗର ଫୁଲ ଓଢ଼ଣୀରେ

ନଈପଠା ହସୁଥାଏ ।

ଫୁଲେଇ ନଈର ନୀଳ ନୀଳ ପାଣି

କଳ କଳ ବହୁଥାଏ ।

ପାହାଡ଼ ସେପାଖେ ରୂପାଥାଳିଜହ୍ନ

ଧିରେଧିରେ ଉଠୁଥାଏ ।

ଆକାଶ ପୃଥିବୀ ସତେକି ଯେମିତି

ଏକାକାର ହୋଇ ଯାଏ ।

ଦଣ୍ଡା ମୁଣ୍ଡ ପଟୁ କାଳିଆ କସରା

ଗାଈ ଗୋଠ ଫେରୁ ଥାଏ ।

ନଡାଛପରର ଚାଳ ଚିରି ଯହିଁ

ଧୁଆଁଁ ଉପରକୁ ଯାଏ ।

କଖାରୁ ଫୁଲର ପସରା ସଜେଇ

ପିଢା ପିଣ୍ଢା ଦୁଲୁକାଏ ।

ନଈକୂଳ ଆଡୁ ଥଣ୍ଡା ପବନଟା 

ସାଇଁ ସାଇଁ ବହୁଥାଏ ।

ମନ୍ଦିରର ଘଣ୍ଟ, ଘଣ୍ଟା, ଆଳତୀର 

ମିଠା ସୁର ବାଜୁଥାଏ ।

ରାତିର ସାଥୀ ସେ ଝିଙ୍କାରୀର ଗିତି

ଟିଁ ଟିଁ ଶୁଭୁଥାଏ ।

ସୂରୁଜ କିରଣ ସକାଳୁ ସକାଳୁ

ସୁନାରେଣୁ ବୁଣୁଥାଏ ।

ଏତେ ଅପରୂପ ଶୋଭାରେ ଶୋଭିତ

ହୋଇଛି ଆମରି ଗାଁ ।

ନୂଆ ନାମ ଟିଏ ଦେଲି ଆଯିଠାରୁ

"କାଶଫୁଲ" ତାର ନାଁ।