ଜରାଶ୍ରମ

ଘୋଟି ଆସୁଅଛି ବିଶ୍ୱକୁ

    ଏବେ ମହା ପ୍ରଳୟ

ଆମ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଗୁଣର

    ହୁଏ ତ୍ୱରିତ କ୍ଷୟ ।

ପିତୃ କେନ୍ଦ୍ର ପାରିବାରିକ 

    ସ୍ଥିତି ହୁଏ ବିପନ୍ନ

ଶୈଶବ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ନାରୀତ୍ୱ

   ଛବି ଜୀର୍ଣ୍ଣ ମଳିନ ।

କୀଟଦ୍ର°ଷ୍ଟ ଯୁବା ଯୈ।ବନ

   ଶିକ୍ଷା ବିପଥଗାମୀ

ଉତ୍କଟବେକାରୀ ସମସ୍ୟା

   ନିଏ ନର୍କକୁ ଟାଣି ।

ବୃତ୍ତି ଆଜିବୀକା କୈ।ଳିକ

   ପେଷା ଆମ ବେଉସା

ଉଜୁଡି ଗଲାଣି ସର୍ବସ୍ୱ

   ଘାରେ ଚାକିରୀ ନିଶା ।

ବିନା ପରିଶ୍ରମ ସହଜେ

   ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନରେ

ଲାଳାୟିତ ସ୍ୱାର୍ଥସର୍ବସ୍ୱ

   ମାତେ ହୀନ କର୍ମରେ ।

ତୃପ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ କୁଟୀଳ

   ନୀଚ୍ଚ ଲୋଭ ଲାଳସା

ଟଙ୍କା ସୁନା ଧନସମ୍ପତ୍ତି

   ବଢେ ଆକା°କ୍ଷା ତୃଷ୍ଣା ।

ଭୂମି କୃଷି ସେବା ସ°ସ୍ଥାନ

   ସୀମା କ୍ରମିକ ହ୍ରାସ

ଦୃତ ଜନସ°ଖ୍ୟା ବିସ୍ଫୋଟେ

   ବଢେ ମନରେ ତ୍ରାସ ।

ବୃଦ୍ଧି କରୁଥାଇ ପ୍ରବିଧି

    ଯନ୍ତ୍ର କଳ କୈ।ଶଳ

ମାତ୍ର ଅବକ୍ଷୟ ହୁଅଇ

    ପିଣ୍ଡ ମୂଳ ଦୁର୍ବଳ ।

ଦୁର୍ବିସହ ହୁଏ ଜୀବନ

   ମାତାପିତା ନିରାଶ

ଖୋଜେ ଅସହାୟ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ

   ରାହା ଜରାନିବାସ ।

ଅତି ଆଧୁନିକ ସଭ୍ୟତା

   ମୁର୍ଖ ପାଷାଣ୍ଡ ମତି

ଭ୍ରମେ ଭୋଗସୁଖ ଆବୋରି

   ଭୁଲିଯାଏ ସ°ସ୍କୃତି ।

ସାମାଜିକ ମୂଳ ସ°ସ୍ଥିତି

   ପରିବାର ସୈ।ଜନ୍ୟ

ଗଢେ ନାଗରିକ ଉତ୍ତମ

   ହିତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସାଧନ ।

ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ଦିବ୍ୟ ସୁଗୁଣ

   ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ମମତା

ଦୃଢ଼ କରେ ଭାବ ସ°ପ୍ରୀତି

   ମୈତ୍ରୀ ଜାତି ବନ୍ଧୁତା ।

ଅବିମୃଶ୍ୟ ମୁଢ଼ ମାନବ

   ଆହ୍ୱ।ନଇ ବିନାଶ

ନିଜେ ହିଁ ନିଜର ସ୍ଥିତିକୁ

   କରେ ସମୂଳେ ଧ୍ୱଂସ ।

ହେଉ ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବାଧ୍ୟତା

   ମାତାପିତାଙ୍କ ସେବା

ନ ମଣନ୍ତୁ ବୃଦ୍ଧ ଅନାଥ

   ଅସହାୟ ଅଲୋଡା ।

ଜରାଶ୍ରମ ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ

   ଅଗ୍ନି ବାଡବାନଳ

ନ ଦାହୁ ସୁନ୍ଦର ସ°ସାର

   ବାନ୍ଧ ବନ୍ଧ ସୁଜନ ।