ଜୀବନରଙ୍ଗ

ଫୁଲଚୁଇଁ ପଚାରେ ଫୁଲକୁ-

ରସ ମଲ୍ଲୀ ! କଇଁଫୁଲ !!

ହେଉ ଏତେ ଛଇଳି ଫୁଲେଇ

ଆଇନା ମନରେ ତୋର କାହାର ପରତ

ଜହ୍ନ ଅବା କେଉଁ ତାରକାଙ୍କ ପାଇଁ

ତୋର ଏତେ ଅଭିସାର ?

ଫୁଲଚୁଇଁ ପଚାରେ ଫୁଲକୁ-

ପଦ୍ମିନୀ ଗୋ ! ଫୁଲରାଣୀ !!

ଢଳଢଳ ସୁକୋମଳ ଦିଶ ମନୋହର

ତୁମ ଦିବ୍ୟ ସୀମାନ୍ତରେ ଏକଇ ସୂରୁଜ

ଆଲୋକକୁ ପାଅ ଏତେ ଭଲ

ଏହିକି ଜୀବନ ସୂତ୍ର

ପାଇବାକୁ ଜୀବନର ରଙ୍ଗ ?

ଫୁଲରେ ଚହଟେ ବାସ

ଜହ୍ନ ଜାଳେ ମିଠା ମିଠା ନିଆଁ

ଜହ୍ନ ଚୋର, ଫୁଲ ଓଠକୁ ପିଇଯାଏ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ମଧୁ

ହୁଏ ନାହିଁ ଫୁଲ ପ୍ରିୟ ଜୀବନର ସାଥି ।

ରଙ୍ଗ ହୀନ ପରବାସୀ ତାରକା ଗହଣେ

ଜୀବନ ମହାର୍ଘ ରଙ୍ଗ ପଡ଼ିଯାଏ ଫିକା

ଶୁଖିଯାଏ ସୁରଭି ପେଟିକା

ମଉଳା ବାସି ଫୁଲ ହୁଏ ହତାଦର ।

ଫୁଲଚୂଇଁ କହଇ ଫୁଲକୁ-

ସୃଷ୍ଟିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ଭାର 

ଦିବ୍ୟ ତୁମ ରୂପ ଶୋଭା

ନ ଭରମୁ କୂଳପାଳ

ନ ହେଉ ପତିତା ,

ଟିକି ମୋର ପକ୍ଷମେଲି ଉଡୁଥାଉ

ମନ ମୋର ଏଇ ନୀଳାକାଶେ

ଏଇମିତି ମିଳୁଥାଉ ଦେଖା ।

  --+---