ଜୀବନ ମିଛ

ଦୁନିଆ ସତ ନୁହେଁ କି ମିଛ ନୁହେଁ

ଲାଗେ କିନ୍ତୁ ସତ

ଆଜି ଯାହା ଅଛି କାଲିକି ବଦଳେ

କିପରି କହିବା ସତ ।

ଜନମଟା ସତ ମରଣ ବି ସତ

ନାମ ରୂପ ଲାଗେ ମିଛ

ମୁଁ ମୋର ପଦ କିମିୟା କରଇ

ସୁନା ଇଲିଶିର ମାଛ ।

ମଲା ଶରୀରଟା ଶଶ୍ମାନକୁ ଯାଏ

ଲିଭିଯାଏ ଜୀଵନ ଦୀପ

ସବୁ ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ଛିଡି ଯାଏ

ଠିଆ ହୁଏ ଶୂନ୍ୟ ସ୍ତୁପ।

ଆଜିର ଜୀବନ କାଲିକି ରୁହେନା

ଲାଗଇ ଅଡ଼ୁଆ ସୂତା

ନିଜର ନିଜର ଶବ୍ଦ ମିଳାଏ

ଉଭେଇ ଯାଏ ତ ନାଚାର ।

ଜୀଵନ ଥିବା ଯାଏ ମୋହ ମାୟାରେ

ଜୀଵ ପରା ଘାଣ୍ଟି ହୁଏ

ସୁଖର ଦୁଃଖ ର ସାଗରରେ ବୁଡି

ଶାନ୍ତି ପାଇଁ ଝୁରି ହୁଏ ।

ଜୀବନ ଶବ୍ଦଟା ଯଦି ଶତ ହୁଅନ୍ତା

ମରଣ କାହୁଁ ଆସନ୍ତା

ମୋହ ରାଗ ଯଦି ଚିର ହୂଅନ୍ତା

ଜୀଵନ ସତ ହୁଅନ୍ତା ।

ବଦଳା ଜୀଵନ ସତ ତ ନୁହଇ

ପାଣିରେ ଟାଣିବା ଗାର ପରି

ସତକର୍ମ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ଏ ଜଗତେ

ଆଉ ସବୁ ଶୂନ୍ୟ ପରୀ ।