ଜୀବନ- ଖେଳ

ସମ୍ପର୍କର ମାୟା ଜାଲରେ ବନ୍ଧା

ତେଲ-ଲୁଣର ସଂସାର ,

କେବେ ହସ ଏଠି, କେବେ ଲୁହ ଝରେ 

ସୁଖ-ଦୁଃଖ ନୁହେଁ ସ୍ଥିର ।

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଘରୁ କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବେ

ହୁଅଇ ଖେଳ ଆରମ୍ଭ

ଶେଷ ହୁଏ ପୁଣି ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁରେ

ଏହି ଯେ ତା'ର ପ୍ରାରବ୍ଧ ।

ଖେଳ ଆରମ୍ଭେ ହସ୍ତ ଶୂନ୍ୟ ତୋର

ଫେରିବୁ ତୁ ରିକ୍ତହସ୍ତା

ବୃଥା ଧାଉଁ ଧନ ଦଉଲତ ପଛେ

କେବେ ଫେରିବ ତୋ ଚେତା !

ଯାହା ଇଚ୍ଛାରେ ତୁ ଖେଳୁଅଛୁ ଧନ

ଜୀବନରେ କେତେ ଖେଳ

ତା' ପାଦରେ ଥରେ ଦେଇ ଦେ' ତୁ ମନ

ସେହି ଏକା ତୋର ବଳ ।

ତାଙ୍କରି ଇଚ୍ଛାରେ ଜୀବନ ତମାମ 

ଖେଳ ରଚୁ ନିରନ୍ତର

କିମ୍ପାଇ ତୋହର ଏତେ ଯେ ବଡ଼େଇ

କ୍ରୋଧ ହିଂସାରେ ଜର୍ଜର ।

ଖେଳ ସାରି ତୋର ଫେରିବୁ ତୁ ଦିନେ

କାଳ ଡୋରେ ହୋଇ ବାନ୍ଧି

ଧନ-ମାନ ଆଦି ମୃଗତୃଷ୍ଣା ମାୟା

ମିଛରେ ହେଉ ତୁ ଛନ୍ଦି ।

ଖେଳୁଆଡ଼ ଭାବ ନାହିଁ ତୋ ପାଖରେ

ସତକୁ କରୁ ତୁ ମିଛ

ଆହା କି ବଡ଼େଇ, ଅଢେଇ ଦିନକୁ

ବିଶ୍ଵାସରେ ଭରୁ ବିଷ ।

ଖେଳୁ ଥା' ରେ ମନ ହୋଇ ସାବଧାନ 

ହୃଦେ ଭରି ରାମ-ନାମ

ଅଦିନରେ ତୋର ସରିଗଲେ ଖେଳ

ବାନ୍ଧିନେବ କାଳ ଯମ ।

ଜୀବନ ଖେଳ ଏ ପାଣିର ଫୋଟକା

ଏବେ ଅଛି ଏବେ ନାହିଁ

ଧର୍ମ-କର୍ମ କିଛି କର ତୁ ସଞ୍ଚୟ 

ସଂସାରୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ ।