ଜହ୍ନ ରାତି ( କାଦମ୍ବରୀ ମହାଖୁଡ଼ )

ଅନ୍ଧାର ରାତିର ସେ

ଟିକିଲି ଟିଏ |

କୋମଳ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ସେ

ଅଜାଡି ଦିଏ |

ଶୁଭ୍ରା କିରଣରେ

ତାରାର ବିନ୍ଦି ||

ସତେ ଅବା .....

ଶାନ୍ତ ପରିବେଶ

ଜହ୍ନ ର ସିନ୍ଧି ||

ଶିଶୁ କାଳେ କିଏ

ମାମୁ ସଜାଣି |

ଯୌବନ ରେ ପୁଣି

ପ୍ରିୟା ଡାକନ୍ତି |

ନିଶି ଅନ୍ଧାର ର

ଶୁଭ୍ରା ତାରକା ସେ |

ଚନ୍ଦ୍ରମା ର ନାମେ

ସବୁ ଜାଣନ୍ତି ||

ପଦ୍ମ ପାଖୁଡା ତା

ଜ୍ୟୋସ୍ନା ରେ ଫୁଟେ |

ମଧୁ ମାଳତୀ ବି

ତା ସାଥେ ବାସେ ||

କେବେ ଚିତ୍ର ସାଜେ

ଚିତ୍ର କାରର |

କେବେ ପୁଣି ଗୀତ ସାଜେ

ଗୀତି କାରର |

ଧାରା ବି ଝଲସି ଉଠେ

 ଜହ୍ନ ରାତି ପାଇ |

ସତେ ଅବା ଅନ୍ଧାରକୁ

ଜହ୍ନେ ନିଏ ସେ କୋଳାଇ ||

କେତେ ରାତି ଶୁଭ୍ରା ଢାଳେ

ଅନିଦ୍ରା ସେ ହୋଇ |

ସତେ ଅବା ପ୍ରିୟକୁ ସେ 

ଚାହିଁ ଛି ଅନାଇ |

ପ୍ରକୃତିର ଅଳଙ୍କାରେ

ତୁ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଛବି |

ତୁ ଜହ୍ନ ରାତି .......

ତୁ ମୋ ଜହ୍ନ ର ରାତି ||