ଭିନ୍ନକ୍ଷମ

ଶୈଶବରୁ ବଢେ ଯୌବନ  ଓ ଯୌବନରୁ ବୃଦ୍ଧା 

ସମାଜର ମାନସିକତାରେ ବଞ୍ଚେ ଅଧାଅଧା 

କେବେ ହତାଶ ମନ ଜଳାଏ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା  

ହେଲେ ଉଚ୍ଚ ଶୃଂଘ ଛୁଇଁବାର ଭାଙ୍ଗିନି ଜିଜ୍ଞାସା ।

ନଥାଏ ଆଲୋକ ଅବା ଅନ୍ଧାର ପ୍ରଭେଦ ବାକ୍ୟ

ଉପହାସିତ କରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଦାରିଦ୍ରର ଭୋକ 

ନିସ୍ତବ୍ଧରେ ଶୁଖୁଛି ପ୍ରଲୀନ କରୁଣା ଲୋତକ 

ମନୁଷ୍ୟ ଏକ ହେଲେ ମଗ୍ନ ମାନସିକ ଅନେକ ।

ବକେୟା ଶାସ୍ତି ଭୋଗେ ଏଇ ଅଧାଗଢ଼ା ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ 

ନେତ୍ରହୀନ କର୍ଣ୍ଣହୀନ ବ୍ୟଭିଚାରରେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ 

କାହାପାଇଁ ଭିନ୍ନକ୍ଷମ କାହାପାଇଁ ବିକଳାଙ୍ଗ 

ଏକ ଅଙ୍ଗ ଅଧାହେଲେ ସାଜେ ଅଧୁରା ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ।

ଯେବେ ଚଳନ ବ୍ୟାଧି ଜୀବନ ସାଜେ ମରୀଚିକା 

ରଙ୍ଗଭରା ଦୁନିଆଟା ସେବେ ଦିଶେ ଫିକାଫିକା 

ହେଲେ ଅତ୍ମାଶ୍ରୟ  ବଢ଼ାଇଛି ଧୈର୍ଯ୍ୟତାର ଟୀକା

ସର୍ବେଥାଇ ପରିଜନ ଭାଗ୍ୟଲଢେ ଏକାଏକା ।

କେବେ

ଅରୁଣିମା ସକ୍ଷମରେ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଆତ୍ମବଳ ଯୋଦ୍ଧା

ପ୍ରମୋଦ ଭଗତ ଉଦାହରଣ ଦିଏ ନୀତିଶିକ୍ଷା ।

ଏବେ 

ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ବଦଳାଅ  ସମାଜର ମଳିନ ପରଦା 

ସମକକ୍ଷ ସମ୍ମାନରେ ସର୍ବେଦିଅ ସମୁଚିତ ଆକ୍ଷା ।