ଜହ୍ନ ମାମୁଁ

ମିଟି ମିଟି କରି ମା କାଖରେ

ଦେଖୁଥିଲି ଗୋଟେ ମାମୁଁ

କହୁଥିଲା ମା ଦୁର ଆକାଶ ରେ ଥାଇ ସିଏ

ଡାକିଲେ କରଇ ଉଁ।।

ଦିନରେ ଶୁଏ ସେ ସନ୍ଧ୍ୟା ରେ ଉଠେ

ଦୂର ଆକାଶ ର ଘରେ

କୁନି କୁନି ଛୁଆ ଅଝଟ ହେଲେ

ତାରା ମେଳରେ ବୁଲାଇ ମନକୁ ଜିଣେ।।

ଅଳି ଅଝଟ ହେଲେ ମା ଡାକି ନିଏ କହେ ହେଇ 

ଦେଖେ ଦେଖୁଛି ମାମୁଁ

ସରଗ ର ଶଶୀ ଆମ ଅଗଣା ରେ ଅଛି

ଇଏ ସେ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ।।

ଋଷି ଗଲେ ମାମୁଁ ମାଆ ଡାକ ରେ

ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସେ

ପାଠ ନ ବୁଝିଲେ ଶୀତଳ ଯୋଛନା ପ୍ରେରଣା

ମନକୁ ବଳିଷ୍ଠ କରାଇ ହସେ।।

କୁନି କୁନି ପିଲା ଯେତେକ ଅଛ ରେ 

ଆସ ମେଳ ହୋଇଯିବା

ଦୂର ଗଗନ ରେ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଠାରୁ

ନୀରବ ଶାନ୍ତ ବିତରଣ କେମିତି ହୁଏ ଶିଖିବା।।