ଝଡ ଲୀଳା

ମାଡି ଆସେ ପବନର

ବେଗ ତୀବ୍ରତର

ଉଡାଇ ନେଉଛି କାଠି

କୁଟା ଓ ପତର ।

ସୁଉ ସୁଉ ରଡି ଛାଡି

ଥରାଇ ମେଦିନୀ

ମାଡି ଆସେ ଝଡି ବାତ୍ୟା

ଘେନି ଅନିକିନୀ  ।

ମୂଷଳ ଧାରାରେ ମେଘ

କଚାଡେ ପ୍ରବଳ

ଘୋଟି ଆସେ ଅନ୍ଧକାର

ଭୀମ ଭୟଙ୍କର ।

ତୁହାକୁ ତୁହା ଯେ ଏବେ

ପଡୁଛି କୁଳିଶ

ଚାଇଁ ଚାଇଁ ବିଜୁଳିର

ଚଞ୍ଚଳ ଝଲକ ।

କମ୍ଫି ଉଠେ ପ୍ରତି ଦୂଦ

ଭୟ ଆଶଙ୍କାରେ

ଭାଙ୍ଗି ପଡେ ଗଛ ବୂଛ

ଘୂର୍ଣ୍ଣି ଝଡ ମାଡେ ।

ମଡ ମଡ ଖଡ ଖଡ

ଚଡ ଚଡ ରବ

ସାଥେ ମିଶେ ବିଘୂଣ୍ଣିତ

ବାତ୍ଯାର ତାଣ୍ତବ ।

ଘୋଅ ଘୋଅ ତୀବ୍ର ନାନେ

କାନର ଅତଡା

ପଡି ଯାଏ ଉଡି ଯାଏ

ଛପର ଓ ନଡା ।

କ୍ରମଶଃ ସୁତୀବ୍ରତର

ବଢି ଚାଲେ ଗତି

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଜୀବକୂଳ

ଆକୁଳ ହୁଅନ୍ତି ।

ଖାଦ୍ଯ ବସ୍ତ୍ର ବାସ ଛାଡି

ଦଉଡନ୍ତି  ଜନେ

ବେଗେ ଯାଇ ବସି ଯିବେ

କେଉଁ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥାନେ।

ଆବାଳ ବୃଦ୍ଧ ବନୀତା

ନିଜେ ନିଜ କଥା

ବୁଝୁ ଥିବା ଚାହିଁ ତୀବ୍ରେ

ଘୁରି ଯାଏ ମଥା ।

ଚାଷୀ ଚାଷ କ୍ଷତି ହେବା

ଓ ଫସଲ ହାନୀ

ଭାଳି ଭାଳି ମନ ଦୁଃଖେ

କରୁଣ ଚାହାଣୀ ।

ସଭିଏ ଭୀଷଣ ଶୋକେ

ଝଡ ର ପ୍ରକୋପେ

ଅଥୟ ଆକୁଳ ଚିର୍ତ୍ତେ

ନିଜ ନିଜ ବାସେ ।

ବଡ ସାନ ଗଛ ଭାଙ୍ଗେ 

ମଡ ମଡ ରଡି

ଭୟଙ୍କର ପରିବେଶେ

ମାଡି ଚାଲେ ଝଡି ।

ତୀବ୍ରତର ଗତି ତାର

ମହା ଭୟଙ୍କର

ପ୍ରାଣର ବିକଳେ ସର୍ବେ

ଅଥୟ କାତର ।