ଜଗନ୍ନାଥ ମୁଁ ଜଗତ କର୍ତ୍ତା

ଜଗତ କରତା ନମାନିଲ ନାହିଁ

ନମାନ ଜଗତ ପତି

ମଣିଷ ଭଳିଆ ମଣିଷଟେ ହୁଅ

ଉତ୍ପାତ ହୁଅନି ଅତି I

ତୁମେ ସବୁ ମୋର ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି

ଦୋଷ ତୁମ ଧରିନାହିଁ

ଯେତେ ସବୁ ଭୁଲ କରିଦିଅ ତୁମେ

ମନକୁ ମୋ ନେଇନାହିଁ I

ତୁମ ରକ୍ଷାପାଇଁ ଅବତାର ନେଇ

ଜନମିଛି ବାରମ୍ବାର

ଦୁଷ୍ଟ ଶକତି ମୁଁ ବିନାଶ କରିଛି

କମାଇଛି ପାପ ଭାର I

ଏବେ ତୁମେସବୁ ଉତ୍ପାତ ହେଉଛ 

ମୋତେ ଧିରେ ଭୁଲିଯାଅ

ପତିତପାବନ କହିବାକୁ ମୋତେ

କେତେଯେ କୁଣ୍ଠିତ ହୁଅ I

ପିତାହୋଇ ମୋର ସନ୍ତାନ ସଂହାର

କରି ପାରିଲିନି ବୋଲି

କ୍ଷୁଦ୍ର ଅତି କ୍ଷୁଦ୍ର କରୋନା ଭୁତାଣୁ

ସେ ପାଇଁ ସର୍ଜନା କଲି I

ତୁମ ଆଖିକୁ ସେ ଦେଖା ଯାଉନାହିଁ

ତା ପାଖେ ଯାଉଛ ହାରି

ତଥାପି ପାପିଷ୍ଠ ହେଉଛ କୁଣ୍ଠିତ

ଡାକିବାକୁ ହରି ହରି I