ଜାଣିପାରୁନି ସେ

ସେ କେବେତ ଚାହିଁନି ।

ତା ରଙ୍ଗଛଡ଼ା ଓଢ଼ଣୀକୁ

ପୁରୁଣା ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗାଇବାକୁ ।

ଅବା ଲିଭି ଆସିଥିବା ଛବିକୁ

ପୁଣି ଥରେ ଆଙ୍କିବାକୁ ।

ପଛରେ ଛାଡ଼ି ଆସିଥିବା ଗଳିରେ

ଘେରାଏ ବୁଲି ଆସିବାକୁ  ।

ଭୁଲିଭୁଲି ଆସୁଥିବା ରାଗକୁ

କେବେବି ଗୁଣଗୁଣେଇବାକୁ ।

ନା ସେ ଚାହିଁଛି କେବେ,

ଦର୍ପଣରେ ପୁରୁଣା ମୁହଁକୁ

ଆଉଥରେ ଖୋଜିବାକୁ ।

ଝାଉଁଳା ସ୍ଵପ୍ନ

ସବୁକୁ ଓଦା କରି

ତାଜା କରିବାକୁ ।

ଅବା ଜୀବନ୍ତ ସମାଧୀ ନେଇଥିବା

କାହାଣୀକୁ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଦେବାକୁ ।

କିନ୍ତୁ କେଜାଣି କେମିତି ।

ଏବେ ବି ତା ପସନ୍ଦ ଓଢଣୀ

ସେଇ ରଙ୍ଗର  ।

ତୂଳୀ ଧରିଲେ କାନଭାସ୍ ରେ

ପ୍ରତିଫଳନ ହୁଏ ସେଇ ଛବିର  ।

ସେଇ ଗଳିକୁ ମୋଡ଼ି ହୋଇଯାଏ

ଦିଗ ଉଠିଥିବା ପାଦଟିର ।

ଆାଉ ଜୀବନ ଛନ୍ଦରେ ଆସିଯାଏ

ସେଇ ରାଗ ବାରବାର ।

ସେଇ ବିସ୍ମୃତ ଚେହେରା

ଆଇନାରୁ ଅଚାନକ

ଉଙ୍କିମାରେ  ।

ତାଜା ଛନଛନିଆ

ହୋଇଯାଏ ସେ ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ

ଟୋପେ ପାଣି ପରଶରେ  ।

ଆଉ କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବଦିଏ

ସେଇ କାହାଣୀଟି,

କିଛି ନୂଆ କରି ଲେଖିବାକୁ

ଯେବେ ବି ସେ ମନକରେ ।

ଜାଣିପାରୁନି ସେ  ।

ସତରେ ଆଗକୁ ବଢିଛି  ।

ନା ଖାଲି ଚାଲିବାର

ଅଭିନୟ କରୁଛି ।

ଅମୃତା..