ଜାଡରେ ଦାଶେ ହଟହଟା

 ଶୁଣ କଥାଟି 

   ନାକୁଆ ଅଜା ଗଙ୍ଗାପୁରର  

    ପିଲାଏ ଡାକନ୍ତି ଦାଶ ମାଷଟର ।

ନାକଟି ତାଙ୍କ ଖଣ୍ତା ଧାରୁଆ  

  ମୁଖରେ ଆସେନା ଟିକେ ହସ ସରୁଆ ।

ଦେଖାନ୍ତି ପିଲାଙ୍କୁ ସଦା ନାଲିଆ ଆଖି  

  କାଳିଆ ଚନ୍ଦାରେ ତେଲ ପିମ୍ପାଏ ମାଖି ।

ନାମଟି ତାଙ୍କ ବିପିନ ଦାଶ  

   ନାକ ତଳେ ନଥିଲା ଟିକିଏ ନିଶ ।

ସମସ୍ତେ ସାର୍ଟ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧନ୍ତି  

  ଧୋତି କୁରୁତାରେ ଦାଶେ ଆସନ୍ତି ।

ନେଳିଖଳି ଦିଆ ଲୁଗାରେ ନାହିଁ ଟୋପାଏ ଦାଗ 

    ବସିଲେ ଚଉକିରେ ତାଙ୍କ ନ ଥାଏ ବାଗ ।

ଆସନ୍ତି ସାରେ ଇସକୁଲ୍ ନାକକୁ ଟେକି  

   ଝାଡି ଚଉକି ବସି ପଡନ୍ତି ଗୋଡକୁ ଜାକି ।

ପାଠୁଆ ପିଲାଙ୍କୁ କହନ୍ତି କଥା ହସି ହସି  

  ପାଠ ଦେଇ ପିଲାଙ୍କୁ ଘୁମାନ୍ତି ଚୌକିରେ ବସି।

ଭୁଲ ଉତ୍ତରରେ ଦିଅନ୍ତି କାନକୁ ମୋଡି  

  ଗୋଳକଲେ ହେଣ୍ଟାଳନ୍ତି ଖଡି ଡଷ୍ଟର ଫୋପାଡି ।

ସକାଳୁଆ ସ୍କୁଲର କାଠୁଆ ଶୀତ  

    ପଛରେ ପିଲେ ବୋଲନ୍ତି ଗୀତ ;

"କୁଆଡେ ଯାଉଚ ବିପିନ ଦାଶ ?

   କିଏ ନେଇଗଲା ନାକ ତଳୁ ତମ ନିଶ " ?

ସ୍କୁଲରେ ପଢାନ୍ତି ଖାଲି ଉପୁରି ପାଠ  

  ଟିଉସନ ଆସନ୍ତି ପିଲା ଗୋଠକୁ ଗୋଠ ।

ବହୁଥାଏ ସେଦିନ ଭାରି ଜାଡୁଆ ପବନ  

   ସାରଙ୍କ ପଢାରେ ଜମା ନ ଥାଏ ମନ ।

ନିଦରାଣୀ ବି ଡାକୁଥାଏ ଘନ ଘନ  

  ପାଠ ଦେଇ ଘୁମାଇ ପଡିଲେ ମାଷ୍ଟର ବିପିନ ।

ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରି ବଗୁଲିଆ ଟୋକାଟି  

  ବାନ୍ଧିଲା ତୁରିତେ ତାଙ୍କ ଧୋତିରେ ଟେକାଟି ।

ଘଣ୍ଟି ଶବ୍ଦରେ ଚମକି ଉଠିଲେ ସାରେ ଝଟତି  

  ଆହା ଫିଟିଗଲା ଖଳିଦିଆ ଧୋତିର କଛାଟି ।

ନାକୁଆ ମାଷଟର ହେଲେ ହଟହଟା  

  ଅଫିସ ଧାଇଁଲେ ହାତେ ଧରିକି କଛାଟା ;

ତେଣେ ପଡିଗଲା କାଖରୁ ବହିଟା  

   କରୁଳି ଚାହିଁକି ପିଲାଏ ନଉଥିଲେ ମଜାଟା ।