ଇଛା

ସେ ବେଳେବେଳେ ଆସେ ମୋ ପାଖକୁ

କେତେବେଳେ ପ୍ରେମିକା ହୋଇ

ସଙ୍ଗୀତ ରେ ବୋହି ଯାଏ...,

କେତେବେଳେ ସନ୍ୟାସୀନୀ ହୋଇ

ଧ୍ୟାନ ରେ ବସି ପଡ଼େ.....,

କେତେବେଳେ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ହୋଇ

ନୀରବତା ରେ ହଜିଯାଏ ।

ଏ ହଜିବାଟା ତା'ର୍ ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସ

ମୁଁ ଆଉ ନିଜ ପାଖରେ

ବାନ୍ଧି ରଖେନା ତାକୁ

ତା'କୁ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଏ

ନିଜ ଧର୍ମ ରେ

ଯଦିବା ଜାଣି ଥାଏ ସେ

ନିର୍ଧୁମ୍ ପ୍ରେମିକା ଟେ

ହରିଣୀ ର ଉଦ୍ ବେଗ ପରି

ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ଖିଆଲି ମନ

ତେବେ ବି,

ସ୍ଥିର ନିଶ୍ଚଳ ସିଏ କାହାକୁ

ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଶୃତି ରେ ।

ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଆତ୍ମାନୁଭୁତି ରେ

ଜୀବନର ରଙ୍ଗ ମାନେ ବିଚ୍ଛୁରିତ ହୋଇ ବି

ପୁଣି ସାଉଁଠି ଯାଆନ୍ତି ନିଜ ଭିତରେ

ମନ କହେ, ଏ ସଂସାର ବୋଧେ

ମୋ ପାଇଁ ନୁହେଁ

ମୁଁ ଏ ମିଛ ଶ୍ରାବଣ ରେ ଭିଜି ପାରିବିନି

ଇଚ୍ଛା ଶୋଇ ପଡ଼େ

ନିଜକୁ ନିଜଠୁ ଭିନ୍ନ କରିବା ଭୟରେ ।

ଯାତନା ର ରଙ୍ଗ ଟା

ଯଦିବା କଷ୍ଟ

ସତ୍ୟ ର ତୃପ୍ତି ଟିଏ ଥାଏ

ଏ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଆନନ୍ଦ କୁ

ମୁଁ ହସି ହସି ଆଜିବି ବୋହି ଚାଲିଛି

ବିବେକ ର ପଟୁଆର ଧରି

କାହାର ଭରସା ଜିଣିବାକୁ ହେଲେ

କିଛି ତ୍ୟାଗ ଦେବାକୁ ପଡ଼େ।

ପ୍ରେମ ର ଅର୍ଥ ଏତେ ସହଜ ନୁହେଁ

ସେଥିପାଇଁ ତ ବଦନାମ ଭଅଁର

କେବେ ପ୍ରେମିକ ହୋଇ ପାରେନା

ହଜାରେ ଫୁଲ ଙ୍କୁ ଛୁଇଁବା ଗୁଣରେ ।

ନିରବ ମନ

ଖୋଲା ହାତଟେ ଖୋଜେ ସ୍ୱପ୍ନ ରେ

କେବଳ ବଞ୍ଚିବାର ବାହାନାରେ

ତେବେ ବି ଆଖି ଦେଖେ ପାଦ କୁ

ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ବ ର ଓଜନ କୁ ନେଇ।