ହେ ଶୀତ ତୁମେ

  

 ହେ ଶୀତ ତୁମେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର

 କେଡେ ସୁଶୀତଳ କେଡେ ସୁମଧୁର

 ତୁମର ସେ ମନ ମତାଣିଆ ସମୀର

  ହେ ଶୀତ ତୁମେ ----- ।

 ଗିରି ଗହ୍ଵରରେ ବନ କାନନେ

  ପଡ଼ିଥାଏ ଯେଉଁ କାକର

  କେଡେ ମନୋହର

  କେତେ ମନ ମୁଗ୍ଧକର

 ବନ କାନନ ଯେ ସୁମନରେ ଭରେ

  ସେ ସୁମନର ସୁବାସକୁ

  ଆନନ୍ଦେ ଆଘ୍ରାଣ କରଇ ଭ୍ରମର

  ହେ ଶୀତ ତୁମେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ।

 ସକାଳ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ 

 ପଲ୍ଲୀ ପୁର ସବୁରେ

  ଭରିଯାଏ କୁହୁଡି କାକର

 ଫଳ ପନି-ପରିବାର ଆସର ଜମଇ

  ସବୁଠି ହାଟ ଓ ବଜାର

 ଘନ କୁହୁଡିରେ ମନ ଉଲ୍ଲାସରେ

 ତନୁ ମନ ସବୁ ଭିଜିଯାଏ ପ୍ରେମେ

  ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳଙ୍କ 

 ଜମି ଯାଏ ପ୍ରେମ ଆସର

 ହେ ଶୀତ ତୁମେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ।

  ଭ୍ରମଣର ଋତୁ  

  ଏ ପରା ଅଟଇ ତୁମର

  ପ୍ରେମୀ ଯୁଗଳ ଙ୍କ ଅଟେ

  ପ୍ରେମ ଋତୁ ଏ ତ

  ଭ୍ରମନ୍ତି ପ୍ରାୟ ସେ ନିଜକୁ ସଜାଇ

  ପ୍ରେମ ପ୍ରଜାପତି ଅବା ଭ୍ରମର

  ଏ ସ୍ଥାନୁ ସେ ସ୍ଥାନ 

  ଭ୍ରମନ୍ତି ବନ ଉପବନ

  ଋତୁ ଅଟେ ମହା ମିଳନର

  ହେ ଶୀତ ତୁମେ କେଡେ ସୁନ୍ଦର ।