ହେ ରଙ୍ଗା ଅଧର

ହେ ରଙ୍ଗା ଅଧର ନୀଳାଚଳ ନାଥ

      ଭୁବନ ମୋହିନୀ ରୂପ

ତୁମ ଚକାଆଖି ଦେଖି ଦେଖି ମୁହିଁ

      ଭୁଲିଛି ନିଜ ସ୍ୱରୂପ।

ଆସିଥିଲି ପ୍ରଭୁ ମାଗିବାକୁ କିଛି

      ପଥ ଭୁଲିଗଲି ଏବେ

ମାଗିବା ଜିନିଷ ପଡୁନାହିଁ ମନେ

      ନ ଥିଲା ତ ଏହା କେବେ।

ଶରୀର ଭିତରେ କେତେ ଆକର୍ଷଣ

       ଚେତନାରେ ଆନ୍ଦୋଳନ

କେଡେ ପୁଣ୍ୟ ଫଳ ଭୋଗୁଛି ଆଜି ମୁଁ

        କରି ତବ ଦରଶନ।

ତୁମରି ପ୍ରେମରେ ତୁମରି ଡୋରୀରେ

        ଆସିବାକୁ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ

ଯେତେଦିନ ଥିବି ଏ ଶରୀର ଧରି

        ତୁମେ ପରା ମୋର ସବୁ।

ଏତିକି କରୁଣା କରିବ ମୋ ଠାରେ

        ମୋ ନୟନେ ତୁମ ରୂପ

ସବୁ ଅଭିଶାପ ଆଶୀର୍ବାଦ ହେଉ

         ଜଗତେ ରଖିବ ଛାପ ।