ହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ଆହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ ଶୁଣ ବାରେ ଦୁଃଖ

ଅନ୍ୟାୟ ମୁୁଁ ଦୂର କରେ।

ଲୁଣ୍ଠନ କରନ୍ତି ନିଜ ରକ୍ତଗତ

ନିରିହ ପ୍ରାଣୀ ତ ମରେ ।।

ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ ରହି ରହି ଚାଲେ

ଝର ଝର ଅଶ୍ରୁ ଝରେ ।

ଶରୀର ଅସୁସ୍ଥ ସହିବି କେମନ୍ତ

ଅନ୍ୟାୟ ହଟାଅ ଧିରେ ।।

ପାଏ ନିର୍ଜାତନା ସତ୍ୟ ବଚନ ଯେ

ମିଥ୍ୟା ବାଜିମାରି ନିଏ ।

ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତି ନିଜ ପରିଜନ

ଏକ ତରଫା ତ ହୁଏ ।।

ବୁଝାରେ ଅବୁଝା ସାଧା ସିଧା ଏଠି

ବାଧାବିଘ୍ନ ସତ୍ତ୍ଵେ ହାରେ ।

ଭରସା କରିବ କାହାକୁ ସେ ଏଠି

ପରିବାର ଏଠି ମାରେ ।।

ସକାଳ ସୂରୁଜ ସାକ୍ଷୀ ରହେ ଏଠି

ସତ୍ୟ ଲୋକ ଯାଏ ମରି ।

ମିଥ୍ୟା ଅପବାଦ ସତ୍ୟ ପ୍ରତାରଣା

ନିଜକୁ ନପାରେ ଧରି ।।

ଆହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ ଏ କି ଅନ୍ୟାୟ

ଅସହ୍ୟ ହୁଏ ଆତ୍ମାକୁ ।

ପଞ୍ଜୁରୀରେ ବନ୍ଦୀ ସତ୍ୟର ଜୀବନ

ସମ୍ଭାଳି ନାହିଁ ନିଜକୁ ।।

ଅନ୍ୟାୟରେ ନ୍ୟାୟ ବହୁ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ

ଆହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ ଶୁଣ ।

ସତ୍ୟବାଦୀ ଏଠି ସତ୍ୟ ହରାଉଛି

ମିଛର ଦେଶ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ।।

ଆହେ ମହେଶ୍ୱର ଶୁଣ ମୋ ଜଣାଣ

ନ୍ୟାୟ ଜୟଯୁକ୍ତ ହେଉ ।

ଅନ୍ୟାୟ ନ ରହୁ ସାଧୁ ଜନ ପାଇଁ

ଏତିକି ସୁଦୟା ହେଉ ।।