କେବଳ ଝିଅଟି ସେ

ଦଳିତା ନୁହେଁ ସେ ଝିଅଟି ଥିଲା

ଦୁଷ୍କର୍ମ ର ପୁଣି ଶିକାର ହେଲା ।

ଗଣମାଧ୍ୟମ ହେ କହୁଛ ତୁମେ

ଦଳିତା ବୋଲିଣ ପ୍ରଚାର ଭ୍ରମେ ।

ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଆଦର୍ଶେ ଚାଲୁଛ ବାଟ

ଦେଖେଇ ହୁଅ କେତେ ଯେ ଥାଟ ।

ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିଶେଷର

ଭାରତୀୟ ବୋଲି କର ହୁଙ୍କାର ।

କୁଆଡେ ଗଲା ହେ ତୁମର ନିତି

ଗୀତା, ଭାଗବତ, କୋରାନ ଇତି ।

ଧର୍ମ କଣ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ଏଇଆ

ଦଳିତ ଝିଅଟି ତୁମ ମାଣିଆ ।

ଯାହା ଇଛା ତାର ସାଥିରେ କରି

ମୁହଁ ଦେଖାଅ ଯେ ବଡ଼ିମା କରି ।

ନିଜ ଘରେ ଯିଏ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ଛାଡି

ପର ଝିଅ ପରେ ଦୃଷ୍ଟି କୁ ଗାଡି ।

ସିଏ ପୁଣି କାଳେ ନ୍ୟାୟ ଚାହୁଁଛି

ଲୋକେ ବଡ଼ିମାକୁ ଦେଖାଉ ଅଛି ।

ବନ୍ଦ କର ଏଇ ଥଟ୍ଟା ତାମସା

ବହୁତ କରୁଛ ହେ ଲୋକହସା ।

କୌଣସି ପୁଅର ଔକାତ ନାହିଁ

ବଞ୍ଚିଯିବି ସିଏ ଝିଅକୁ ଚାହିଁ ।

ରାବଣ ମରିଲା ସୀତାକୁ ଛୁଇଁ

ଏ ଛାର ମାନବ ତୁଚ୍ଛ ଧନ୍ଦେଇ ।

ନିଜ ଘର କଥା ନିଜେ ସମ୍ଭାଳ

ନିଜ ପୁଅର ଯେ ବାଟ ଓଗାଳ ।

ପିଲାବେଳୁ ଦିଅ ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା

ନାରୀ କୁ ସନ୍ନମାନ ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ।

ପାଖ ପଡିଶା କି ସାହି ଗଳିରେ

ନଜର ଆସିଲେ କେବେ ବେଳରେ ।

ଏହିପରି କିଛି ଚରିତ୍ର ପିଲା

ସଙ୍ଗେ ଦିଅ ଶାସ୍ତି କରନି ଢିଲା ।

ପୋଲିସ ବାବୁତ ଚୋର ସମାନ

ପ୍ରଶାସନ ପୁଣି ଅଟେ ମହାନ ।

ଏକୁ ଆରକେ ବଳିଆରଟି

ଗୋଟିଏ ଗାଡିର ଚକା ଦୁଇଟି ।

ନିର୍ଭୟା, ପ୍ରିୟଙ୍କା ଆଉ ମନୀଷା

ଦିଲ୍ଲୀ ହେଉ କିମ୍ବା ହେଉ ଓଡିଶା ।

ଭରପୁର ଏଠି କୁକୁର ଦଳ

ଅମଣିଷ ପରା ଏଠାରେ ଠୁଳ ।

ଖୋଜି ଖୋଜି ତାଙ୍କୁ ଦିଅ ହେ ଶାସ୍ତି

ବନ୍ଦ କର ମିଶି ତାଙ୍କର ମସ୍ତି ।

ଯେପରି ଡରନ୍ତୁ ସବୁ ଅମଣିଷ

ମିଟିଯାଉ ଦେଶୁ ସେହି ରାକ୍ଷସ ।

ଦଳିତା ହେଉକି ଉଞ୍ଚ ଗୋଷ୍ଠୀର

କେବଳ ଅଟେ ସେ ଝିଅ କାହାର ।

ଝିଅ ବୋଲି ଭାବି କର ବିଚାର

ଦଳିତା ବୋଲିଣ ଛାଡ ମନର ।