ମୋ ଓଡିଶା

ମୋ ଓଡିଶା

................

ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁ

  ସୁନ୍ଦର ତାହାର ଭାଷା ,

କେତେ ସୁମଧୁର ତା' ପାଣି ପବନ 

  ନାମଟି ତା'ର ଓଡିଶା ।

ଆର୍ଯ୍ୟଭୂମି ପୁଣି ପୂଣ୍ୟଭୂମି ଭାବେ

  ସାରା ବିଶ୍ବରେ ବିଦିତ,

ଘନ ଅରଣ୍ୟାନୀ ଗିରିମାଳା ତା'ର 

  ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ବିମଣ୍ଡିତ ।

ଦେବ ଭୂମି ଏହି ଉତ୍କଳର ଭୂମି

  ଭୂପ ଯା'ର ଜଗନ୍ନାଥ ,

ବଡ ଦେଉଳରେ ବଡ ଠାକୁର ସେ 

  ନୀଳଚକ୍ରେ ଉଡେ ନେତ ।

  

ସୁନ୍ଦର ଗଡର 'ବେଦବ୍ୟାସ' ପୁଣି

  'ଖଣ୍ଡାଧାର' ଜଳପ୍ରପାତ ,

ବଲାଙ୍ଗୀରର 'ହରିଶଙ୍କର' ରେ 

   ହରି ଓ ହର ବନ୍ଦିତ ।

କୋରାପୁଟ 'ବାଗ୍ରା' 'ଡୁଡୁମା' ପ୍ରପାତ

   'ଗୁପ୍ତେଶ୍ବର' 'ତ୍ରିଲୋଚନ',

ଗଞ୍ଜାମରେ ମାତା 'ତାରା ତାରିଣୀ'ଯେ

  ବହୁ ଯୁଗ ପୁରାତନ ।

ମରାଳ ମାଳିନୀ ନିଳାମ୍ବୁ 'ଚିଲିକା'

   ପ୍ରକୃତି ବୈଭବେ ପୂର୍ଣ୍ଣ,

'କୋଣାରକ'ର ଚାରୁକଳା କୀର୍ତ୍ତି

   କିଣି ନେଇ ଯାଏ ମନ ।

   

ଘଟଗାଁ ପୀଠରେ ମାତା 'ତାରିଣୀ' ଯେ

   ଯାଜପୁରେ ମା' 'ବିରଜା',

ସମ୍ବଲପୁରରେ ମାତା 'ସମଲାଇ'

   ଢେଙ୍କାନାଳେ 'ସପ୍ତଶଯ୍ୟା'।

କାକଟ ପୁରରେ ମାତା 'ମଙ୍ଗଳା' ଯେ

   ବାଣପୁରେ 'ଭଗବତୀ' ,

ଭୁବନେଶ୍ବରରେ 'ଲିଙ୍ଗରାଜ' ପ୍ରଭୂ 

   ଦର୍ଶନେ ମିଳଇ ଶାନ୍ତି ।

କଟକ ସହରେ 'ବାରବାଟୀ ଦୁର୍ଗ'

   ପୂର୍ଣ୍ଣ ଐତିହ୍ୟ ମଣ୍ଡିତ ,

'ଗଡଚଣ୍ଡୀ' ମାତା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବୀ ଯେ

   ବିଶ୍ବ ଦରବାରେ ଖ୍ୟାତ ।

କଟକରେ ମାତା 'କଟକ ଚଣ୍ଡୀ' ଯେ

   ଝଙ୍କଡରେ ମା' ସାରଳା ,

ରେମୁଣାରେ 'କ୍ଷୀରଚୋରା ଗୋପୀନାଥ'

   ପୁରୀ ରେ ମା' 'ବିମଳା' ।

'ପାରାଦ୍ବୀପେ' ଚାଲେ ବଣିଜ ବେପାର

  ବନ୍ଦର ମଧ୍ୟରେ ସାର ,

'ଚାନ୍ଦିପୁରେ' ଆମ କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ଘାଟୀ

   ବିଜ୍ଞାନର ଗନ୍ତାଘର ।

'ଧବଳଶ୍ବର'ରେ ପ୍ରଭୂ ଶିବସମ୍ଭୂ

  କଣ୍ଟିଲୋ 'ନୀଳମାଧବ',

କେତେ ଯେ ଐତିହ୍ୟ ଭରା ମୋ ଉତ୍କଳ

  କିଏ ତା'ର ସରି ହେବ?

ତା'ର ଇତିହାସ ଚାରିଯୁଗେ ଖ୍ୟାତ

   ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ସରିବ ନାହିଁ ,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ଭରା ତା' ଚାରୁକଳା କୀର୍ତ୍ତି

   କେଉଁଠି ମିଳିବ କାହିଁ ?

ଗରବେ ଆଜି ମୁଁ କହୁଛି ଏତିକି 

  ଓଡିଶା ମୋ ଜନ୍ମ ଭୂଇଁ ,

ଓଡିଆ ମୋ ଭାଷା କେତେ ଯେ ସୁନ୍ଦର

  ତାହାର ତୁଳନା ନାହିଁ