ହାରିଯାଏ ବାରମ୍ବାର

  

ଶୁଖିଲା ପତର ଜୀବନ ଟି ମୋର

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ଝଡି ଯିବାର ଡର,

କେମିତି କହିବି ଜିତି ଯାଇଛି ମୁଁ

        ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧ ରେ

ନିଜଠାରୁ ନିଜେ

       ହାରିଯାଏ ବାରମ୍ବାର ।

ମନ ଉଡାପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ିଯାଏ

ଯେଉଁ ଠି ଦେଖେ ସୁନ୍ଦର ହୃଦୟ

ଅତି ସରାଗରେ ବସିଯାଏ,

କିଛି ସ୍ମୃତି କିଛି ଅନୁଭୁତି ନେଇ

ନିଜ ନୀଡ କୁ ଫେରିଯାଏ ।

ଜୀବନ ନଉକା ମଝି ଦରିଆରେ 

ଭାସି ବୁଲୁଥାଏ ଧୀରେ ଧୀରେ,

ଚକାଭାଉଁରୀ ର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହରେ

କେତେବେଳେ ଯେ ନଉକା ଟି

   ଡୁବିଯାଉଥାଏ, ପୁଣି ଉଠୁଥାଏ

ସମୟ ର ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ।

ଭାରି ସ୍ୱାଭିମାନ, ଭାରି ଅଭିମାନୀ

ମନୋଇ, ଅଳସି 

ଇଛା ହେଲେ ହସଇ, ଇଛା ହେଲେ କାନ୍ଦଇ

ମୋ ଦୁଇ ନିରୀହ ଆଖି ।

ଚିମୁଟେ ଖୁସି କୁ ଆପଣେଇ

କେବେ କଥା ଅସରନ୍ତି ହଉଛି,

       କେବେ ଚୁପ ରହୁଛି

କେବେକେବେ ସ୍ବପ୍ନ ର

       ସାଗରେ ଭାଶୁଛି ।

ହୃଦୟର ଯାତନା 

ମନ ର ଭାବନା ସବୁ

ମନେ ସାଇତି,

ନିତି ଜିଉଁଛି, ପୁଣି ମରୁଛି

ନୂତନ ସୁରୁଜର ପହିଲି କିରଣେ ।

ଅଲିଅଳି ନୀରୀମାଖି

ଦୁଇଟି ଆଖିର ପଲକ ଝାପି

ହୃଦୟ ର କୋହ

      ଲୁଚାଇ ରଖି,

ସପନ ର ବାଲିଘରେ

   ରଙ୍ଗ ନାଲି ମାଖି ।