ଗରିବର ଜୀବନ

ବୁଡ଼ିଗଲା ଗୋଡ଼ ତଳକୁ ତଳକୁ ଦୁଃଖ ଆସେ ସାଥୀ ଧରି,

ଗରିବ ଜୀବନ ନୁହେଁ ହୀନିମାନ ବଞ୍ଚେ ସମାଜକୁ ଡରି ।

ଗରିବ ବୋହୂଟି ସବୁରି ଟାପରା ଗରିବ ବୁଢ଼ୀ ଡାହାଣୀ,

ଗରିବଙ୍କୁ ନେଇ ଧନୀ ଲୋକମାନେ ଗଢନ୍ତି କେତେ କାହାଣୀ ।

ଗରିବର ରକ୍ତ ଶସ୍ତା ସମାଜରେ କିଣି ନିଏ ନିତି ଧନୀ,

ଗରିବର ଝାଳ ବର୍ଷା ଜଳପରି ଢାଳିଦିଏ ଜାଣିଜାଣି ।

ଗରିବର ଦୁଃଖ ଶୁଣେନାହିଁ କେହି ଗରିବର ନାହିଁ ଦଳ,

ଗରିବ କ୍ରୋଧରେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇପାରେ ସମାଜର ଅର୍ଥବଳ ।

ଗରିବ ଝିଅଟି ବାଉଁଶ ରାଣୀ ସେ ଆକାଶରେ ଘୂରୁଥାଏ,

ଗରିବ ବାଳକ ବୁଦ୍ଧିଆ ଧାବକ ସାଲିବ୍ରିଟ ହେଇଯାଏ ।

ଗରିବର ନାହିଁ ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ବୁଝେନାହିଁ ସଂପ୍ରଦାୟ,

ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡେକ ପୂରିଗଲେ ଶାନ୍ତି ନାହିଁ ଜୟ-ପରାଜୟ ।

ଗରିବ ଶ୍ରମରେ ଦେଶ ଗଢ଼ାହୁଏ ଗରିବର ତ୍ୟାଗ ବେଶି,

ଗରିବ ଧନରେ ଧନୀ ବଡ଼ହୁଏ ଗରିବ ଏ' ଦେଶ ଚାଷୀ ।

ଗରିବ ଜାଣେନା ରୋଗର ଯନ୍ତ୍ରଣା ନାହିଁ ତା'ର ରକ୍ତଚାପ,

ଗରିବର ମନ ସବୁବେଳେ ଖୋଲା ଡରନାହିଁ ଶୀତ-ତାପ ।

ଗରିବ ମଣିଷ ପରି ଖୋଲା ହସ ହସି ପାରିବିନି ଧନୀ,

ଅଳପେ ସନ୍ତୋଷ ନିଜଘରେ ରଜା ଘରଣୀ ତା' ପାଟରାଣୀ ।

ଗରିବ ହେଲେ ବି ବାଇମୁଣ୍ଡି ପାଇଁ କଟକରେ ବନ୍ଧ ହେଲା,

ଗରିବ ବୁଢୀଟି ଟଙ୍କାଟିଏ ଦେଇ ଗାନ୍ଧିମନ କିଣିନେଲା ।

ଗରିବ ସୁଦାମା ଦୁଃଖ ଦୂର ହେଲା ଥିଲେ କୃଷ୍ଣ ତାଙ୍କବନ୍ଧୁ,

ଗରିବକୁ ସଦା ଈଶ୍ବର ସାହାଯ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ଯିଏ ଯେତେ ନିନ୍ଦୁ ।