ଗୋଟେ କଥାଥିଲା ବୋଲି

ସେଦିନ ତ କଥାଥିଲା

ସାଥି ହୋଇ ଯିବା ପାଇଁ

କେଉଁ ଏକ ଦୂର ରାଇଜ କୁ I

ସେ ଦିନ ତ କଥାଥିଲା

ଜୀବନକୁ ଛଡେଇ ଆଣିବା ପାଇଁ

ମରଣ ମୁହଁରୁ I

ଜୀବନ ଫେରି ଆସିଲା

ଏକା ଏକା କାହିଁକି କେଜାଣି ? 

ଜୀବନଠୁ ମୃତ୍ୟୁ ବୋଧେ ଖୁବ୍ ଭଲଥିଲା I

ଦୃଶ୍ୟପଟ କିଛି ବି ବଦଳି ନାହିଁ

ମହାଯାତ୍ରା ନୁହେଁ ସିନା

ଲମ୍ବା ଏକ ଯାତ୍ରା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ସରିଛି I

ଧରିଥିବା ହାତ ଏବେ ଛାଡିଦେଲି

ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିଶୃତିର ବିନିମୟରେ I

ପୁଣିଥରେ ଏଠିକି ଫେରିବାକୁ ତ ହେବ,

ଝୋଟପରି ଅସଜଡା ପକ୍ୱକେଶ,

ଅଯତ୍ନ ବର୍ଦ୍ଧିତ ସ୍ମଶୃ

ବୟସ ଭାରରେ ନଇଁ ଯାଇଥିବା ଅଣ୍ଟା,

ଥରିଲା ଥରିଲା ଅବସ ହାତ ପାଦ,

ଦନ୍ତହୀନ ପାକୁଆ ପାଟିରେ

ଏକ ଆତ୍ମୀୟତାର ହସ ସହ I

କିଏ ଜାଣେ ଚିହ୍ନି ପାରିବ କି ନାହିଁ ? 

ଏବେ ତ କହୁଛ ହଁ,

ତୁମଠାରୁ ମୋତେ ଅବା

ଆଉ କିଏ ଅଧିକା ଚିହ୍ନିବ ?