ଘୁଙ୍ଗୁର

ସରୁନି ସମୟ  

       ପାହୁନି ରାତି

ଅଜଣା କୋହରେ

        ଥରୁଛି ଛାତି ।

ସାଜିଲା ଘୁଙ୍ଗୁର 

        ବଇରୀ ମୋର

ଜଳିଗଲା ସ୍ନେହ

        ପ୍ରେମ ଆଧାର ।

ନିଜର ମଣିଷ

      ଦେଲା ଦୂରେଇ

ସରିନି ଜୀବନ

      ଜଳିଲା ଜୁଇ ।

ଅଧାଗଢ଼ା ହେଲା

      ପ୍ରୀତି ସଂସାର

ଆଖିରୁ ଝରୁଛି

      ଲୋତକ ଧାର ।

ମଉଳି ଯାଇଛି

      ଫୁଲେଇ ମନ

କିଏ ଦେବ ଆଣି

       ସୁନା ସପନ ।

ହଜିଲା ସଂସାର

      ଘୁଙ୍ଗୁର ମାୟା

ଡର ଲାଗେ ଦେଖି

       ନିଜର ଛାୟା ।

ଭାରି ଛଳିଆ ସେ

        ପେନ୍ଥି ଘୁଙ୍ଗୁର

 ହଜାଏ ଦିଏ ସେ

       ସଂମ୍ପର୍କ ଡୋର ।