ନିଆରା ପ୍ରେମ

ନିଆରା ଯୁଗର

    ନିଆରା ଏ ପ୍ରେମ

       ଦେଖି ଯାଆନ୍ତନି ଥରେ

ଅବୁଝା ମନକୁ 

     ବୁଝାଇ ଦିଅନ୍ତ

       ପ୍ରେମ ଭରା ଆଳାପରେ।

ନାହିଁ ସିନା ଦୃଷ୍ଟି 

    ଦେଖିବାକୁ ପ୍ରିୟା

        ତୁମରି ନୀଳ ନୟନ

ହୃଦୟ ବୀଣାରେ

   ଗାଏ ସାତ ସୁର

       ପଢ଼ିବାକୁ ତୁମ ମନ ।

ଦେଇ ପାରିବିନି

     ଦାମୀ ଉପହାର

        ମୃଣ୍ମୟ କଙ୍କଣ ହାର

ମଧୁବୋଳା ଓଠେ

    ଢାଳୁଥିବି ମଧୁ

       ପ୍ରାଣ ଥିବା ଯାଏ ମୋର ।

ସ୍ନେହ ଶାମୁକାରେ

     ସାଇତି ରଖିବି 

       ଦେଇ ମୋ ହୃଦୟେ ସ୍ଥାନ

ଜୀବନର ପଥ

     ହେବ ଅତିକ୍ରମ

        ଝରିବ ପ୍ରୀତି ସୁମନ।

ଅନ୍ଧାର କାନ୍ଥରେ

     ଲେଖିଯିବା ଆମେ

        ଆମରି ପ୍ରେମର ଗୀତି

ଆଲୁଅ ଛିଟାରେ

      ଝଲସି ଉଠିବ

       ଅଭୁଲା ଏ ଚିତ୍ରଗୀତି ।

ଦୁହେଁ ତ ଦୁହିଁଙ୍କ

    ଚିର ଆକାଂକ୍ଷିତ

      ମୃଦୃ ମଳୟର ଛୁଆଁ

ପ୍ରେମ ଆକାଶରେ 

   ହଜିଯିବା ଆମେ

       ଭୁଲି ନିଜ ନିଜ ନାଆଁ।