ନିର୍ବାଣ

ତୋର ତନୁଛୁଆଁ

          ପବନେ ପରଶେ

                    ଲିଭିଯାଏ ଯଦି ଦୀପ

ଏଇ ଲିଭିଯିବା 

          ତା ସୁଖ ନିର୍ବାଣ

                     ଜୀବନର ପୁଣ୍ୟତପ 

ତୋର ମିଠା ହସ

            ଚନ୍ଦ୍ରମଲ୍ଲୀ ବାସ

                      ଅମୃତ ସୋମରସ

ଝରି ଯେବେ କରେ

            ନିଖିଳ ଏ ବିଶ୍ୱ

                     ଶାନ୍ତ ତପୋବନ ସମ 

ସେଇ ତପୋବନେ 

           ବୋଧିଦ୍ରୃମ ତଳେ

                    ମୁଁ ତାପସ ବସିଛି ଚାହିଁ

କେବେ ଝରିବ ତୋ

           ପୀୟୁଷ ଉଲ୍ଲାସ

                     ତପସ୍ୟା ତେଜିବି ମୁହିଁ 

ସଖୀ ! ଅଶାନ୍ତ ମୁଁ ନିତି

        ଖୋଜି ବୁଲୁଅଛି

             କେବେ ସେଇ ସ୍ୱର୍ଗସୁଖ ମୋର ହେବ

ତୋ ତନୁ ପରଶେ

         ତୋ ଓଠ ମଧୁରସେ

                   ମୋ ଜ୍ୱାଳା ନିର୍ବାପିତ ହେବ ।