ମନ ପଞ୍ଜୁରୀର ଗୋରୀ

      

 ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ରଙ୍ଗ ତୋର ଗୋରୀ 

  କୋଇଲିର କଣ୍ଠ ସ୍ୱର

 ବାଇଆ ଚଢେଇ ଘର କଲା ପରି 

  ମୋ ହୃଦୟେ ତୋର ଘର ।

 ଚାତକ ପରିକା ଅନେଇ ରହିଛୁ

  ମୋ ଆସିବା ବାଟ ଚାହିଁ

 କପୋତ ପରିକା ପୋଷା ମାନି ଅଛୁ 

  ଡାକି ଦେଲେ ଆସୁ ତୁହି ।

 ଶୁଆ ପରି ଅଟେ ଚଞ୍ଚୁଟା ତୋହର 

  ଚିଲ ପରି ତୋର ଆଖି

 ପୋଷା ବଣି ପରି ଧାଇଁ ଆସୁ ତୁହି 

  ପଞ୍ଜୁରୀ ଯେ ତୋର ସାକ୍ଷୀ ।

 କଜଳପାତିଆ ପରି ତୋର ଥଣ୍ଟ 

  ସେ ଥଣ୍ଟରେ ଖୁମ୍ପି ଦେଲୁ 

 ସବୁଦିନ ପାଇଁ କୋମଳ ବକ୍ଷରେ 

  ଦାଗ ଦେଇ ବସିଗଲୁ ।

 ମାଛରଙ୍କା ଭଳି ଝାମ୍ପ ତୋର ଗୋରୀ 

  ମୋ ମନକୁ ଝାମ୍ପି ନେଲୁ

 ମୋ ମନ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ତୁ ଗୋରୀ 

  ସବୁ ଦିନ ରହି ଗଲୁ ।