ଲାବଣ୍ୟବତୀ

 

ପୀତ କାଞ୍ଚନବର୍ଣ୍ଣା ଶୋଭନ ତନୁ ସୁକୋମଳ ,

 ଆନନ ତୁମ ପୁଣ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଚନ୍ଦ୍ରମା ପରି ମଞ୍ଜୁଳ,

 ପୀତ ପାଟ ପିନ୍ଧି ଲାସ୍ୟମୟୀ ଲାବଣ୍ୟବତୀ ତୁମେ,

 ଆହା ! 

  ସତରେ ଲାଗଇ ମୋ ପ୍ରିୟା,

     କାନ୍ତ ରାଇଜେ ରାଜନନ୍ଦିନୀ ରାଜଜେମା ।

ଭ୍ରମିତ କର ମନେ ତୁମେ ଯେ ହଳଦୀ ବସନ୍ତର,

ଚାଲିଲେ ସୁଧିରେ ଢଳି ଲାଗେ ଚାଲି ହଂସନୀର ।

ଚମ୍ପା ଫୁଲେ ଗୁନ୍ଥା ଗଜରାର ଝରେ ସୁଗନ୍ଧ ମହକ,

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଭରିଦିଏ ଅସରା ଅମୃତ ଉଲ୍ଲାସ ।

ଆସ ସପ୍ନଶ୍ଵରୀ ତୁମେ ସଜେଇ ନାନା ଆଭୂଷଣେ,

ଵିରାଜ କର ରାଣୀ ପରି ମୋ ହୃଦୟ ସିଂହାସନେ ।

ସମ୍ପର୍କ ଚାଙ୍ଗୁଡିରେ ରଖିଛି ନାନା ପ୍ରୀତିରଙ୍ଗ କୁକୁମ,

ସଜେଇ ଲଗେଇ ଦେବି ମୁଁ ଲଲାଟେ କରି ତ ଯତନ।

  ସତରେ ଲାଗିବ ରୂପସୀ !

             ତୁମେ ଅପରୂପା ଅନୁପମ ।

ଗୋଲାପି ପଦ୍ମଜ ପାଦେ ଵାନ୍ଧିବି ମୁଁ ରୂପାର ନୂପୁର,

ସୁବର୍ଣ୍ଣ କଙ୍କଣ ପିନ୍ଧାଇବି ହାତ ଯୁଗଳେ ତୁମର ।

ନାନା ରଙ୍ଗ ଫୁଲ ବିଛାଇଵି ତୁମ ଚାଳିବା ପଥରେ,

ଗୋଲାପ ଖୋସି ଦେଵି ତୁମ କେଶର ଖୋସାରେ ।

ଆହା !

   ସତରେ 

     ଦେଖିଲେ ଲାଗିବ ତୁମେ 

         ଅପୂର୍ବ ସୈନ୍ଦର୍ଯ୍ଯର ସରଗର ଅପସରା।

ମନମୋହିନୀ ମୋନାଲିସା ତୁମେ ଅପୂର୍ବ ଅଶ୍ଵର୍ଯ୍ଯା,

ଆଖି ଲାଖିଯାଏ ଦେଖି ତୁମ ସୈନ୍ଦଯ୍ଯ ର ଶୋଭା ।

ଚକ୍ଷୁ ର ଲାଲିମା ତୁମ ଦିଏ କେତେ ଯେ ଇସାରା,

ରକ୍ତଜବା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଓଷ୍ଠେ ଝରିପଡେ ମକରନ୍ଦର ଧାରା

ଆହା !

   ସତରେ ତୁମେ ମାନଵୀ ନୁହଁ 

            ଅଟ ଦେଵକନ୍ଯା ।