ଘର

ଘର ଛାଡ଼ି କେବେ ଚାଲି ଆସିଥିଲି ମନେନାହିଁ,

ସଂସାର ମେଳାରେ ବାଟ ଭୁଲି ଘର ଖୋଜୁଥାଇ ।

କୋଠା ଘରକୁ ମୁ ନିଜ ଘର ବୋଲି ଭାବୁଥାଏ,

ନିଜ ଘର ନିଜ ଠିକଣା ଆଜି ମୁଁ ଭୁଲିଥାଏ ।

ଏ ଘରେ ଥାଇ ମୁ କେତେ ଆସବାବ ସଜାଡ଼ିଛି,

ସେ ଘରକୁ ଶେଷେ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଭୁଲିଅଛି ।

ଏଘର ବିଛଣା କେତେ ସପନର ଅଟେ ସାକ୍ଷୀ,

ସପନେ ସପନେ ଜୀଵନବି ଦିନେ ଯିବ ଥକି ।

ଥକାମନ କଥା ମାନି ମୋହ ତେଜ ଏ ଘରର ,

ନିଜ ସେ ଘରକୁ ଯିବା ଲାଗି ହୁଅ ଆଗଭର ।

ଏପାରିର କର୍ମ କରିବି ମନେ ନ ରଖି ଆଶା,

ସମୟ ଆସିଲେ ଚାଲିଯିବି ମୋର ନିଜ ବସା।

ନିତ୍ୟଲୋକ ମୋର ସଠିକ ଠିକଣା ଯାଗେ ମନେ,

ନିତ୍ୟପୁରୁଷ ନେଇଯିବେ ପାଶେ ଶେଷେ ଜାଣେ ।