ଘାସଫୁଲ ଓ ଆକାଶ

ଅନ୍ଧକାରେ ଆଲୋକ ଟିକିଏ ପାଇଁ

କି ଦୁଃସହ ବ୍ୟାକୁଳତା

ମୁହଁ କୁ ଦିଶେ ନା ମୁହଁ 

ଦୁଇପୁଡା ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ବାରି 

ଜୀଇବାକୁ ପଡ଼େ,

ଘାସ ଫୁଲ କଥା ଦିଅ

ସଙ୍ଖୋଳିବା ଜୀବନକୁ ଡହଡହ

ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷାରେ ।

ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ଭୂମିକମ୍ପ

ଦାରୁଣ ନିଦାଘ ତାପ,

ମୁଣ୍ଡେ ବହି ଅସରନ୍ତି ଦୁଃଖର ପାହାଡ଼,

ଶୁଖିବାକୁ ଦେବା ନାହିଁ ଚିରନ୍ତନୀ ମମତା ନିର୍ଝର

ଘାସ ଫୁଲ! କଥା ଦିଅ

ନିରେଖିବା ପ୍ରାଣମୟୀ ନିଳିମାକୁ ଆତ୍ମଦାହୀ ଅଶ୍ରୁପାତ 

ଦହଗଞ୍ଜ ହତାଶି ଆଁରେ ।

ପ୍ରେମର ନାହିଁ ବିନାଶ ଜରା ବ୍ୟାଧି ମୃତ୍ୟୁ ,

ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମରେ ଜନ୍ମ ହୁଏ ବାର ବାର , 

ଜୀବନ କଅଁଳି ଉଠେ ଧରାବୁକେ 

ଗଗନେ ପବନେ,

ଘାସ ଫୁଲ! କଥା ଦିଅ

ଶ୍ୟାମ ତୁମ ଆଗମନୀ ସୁରେ

ମେଘାଇ ଉଠୁ ଜୀବନ ଅବିକଳ 

ତୁମ ରୂପ ତୁମ ରସ ଗୁଣେ ।

ଯଦି ତୁମେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ କ୍ଷଣିକ ଦୁଃଖରେ,  

ଆନମନା ଗୁମାନୀ କପୋତୀ ପରି

ବସି ତରୁ ଡାଳେ,

ବିରାଗେ ବାହୁନି କୁହ- ଆଗୋ ପ୍ରିୟତମ

ଅନିତ୍ୟ ଏଇ ସଂସାର, ଦୂରୁହ ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ, 

ଜୀବନରେ ମୁକ୍ତି କାହିଁ କୁହ ?

ଏ ଆକାଶ ଉବାଚିବ ପକ୍ଷବାନ କପୋତଟି ହୋଇ

ପ୍ରାଣ ସଖୀ ଘାସ ଫୁଲ

ମୋ କପୋତୀ ରାଣୀ

ପ୍ରେମ ଅଟେ ଚିରନ୍ତନ ,ବତୁରେ ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ ମୁକ୍ତିର ମୂଳମନ୍ତ୍ର ଲିପିବଦ୍ଧ ତୁମ ମୋ 

ପ୍ରତି ବକ୍ଷ ନୀଳ ଅକ୍ଷରରେ ।