ଏତିକି ମାଗୁଣୀ କଳାସାଆନ୍ତ

ଜନମ ଦେଇଛୁ କରମ ଦେଇଛୁ 

ବୁଦ୍ଧି ବି ଦେଇଛୁ ମୁଣ୍ଡେ

କହ ତେବେ କିଆଁ ଶିଖାଇଲୁ ନାହିଁ

ତୋ ନାମ ନେବାକୁ ତୁଣ୍ଡେ I

ପେଟକୁ ମୋର ତୁ ଭୋକ ଦେଇଅଛୁ

ସେପାଇଁ ଖଞ୍ଜିଛୁ ଅନ୍ନ

କହ କାହିଁପାଇଁ ବାଇଶି ପାହାଚ

ଚଢିବାରେ ନାହିଁ ମନ I

ଦାନ ଧର୍ମ କିଛି ଶିଖାଇନୁ ମୋତେ

ସ୍ୱାର୍ଥରେ କରିଛୁ ଅନ୍ଧ

ଭଲକଥା କିଛି ମନେ ମୋ ଦେଇନୁ

ଦେଇଛୁ କପଟ ଛନ୍ଦ I

ପବିତ୍ର ଜୀବନ ଚାହୁଁଛିରେ ମୁହିଁ

ସେତକ ଦେଉନୁ କିଆଁ

ପୂଣ୍ୟ ବଦଳରେ ଚାରିପାଖେ ମୋର

ଜାଳୁଛୁ ପାପର ନିଆଁ I

ଯେଉଁଆଡେ ଚାହେଁ ଦେଖେନାହିଁ ଭଲ

ମାୟାରେ ହୁଏ ମୁଁ ବାୟା

କେମିତି ଦର୍ଶନ କରିବିରେ ତୋତେ

ଅପବିତ୍ର ମୋର କାୟା I

ଆସି ନଥିଲି ମୁଁ ଦୁନିଆଁକୁ ଏକା 

ତୁ ଥିଲୁ ମୋ ସାଥେ ସାଥେ

ଦୁନିଆଁ ଛାଡିବା ବେଳହେଲେ ମୋର

ଧରି ନେବୁ ତୋର ହାତେ I