ଏଇତ ଜୀବନ

ଜନ୍ମ ମରଣର ପରିଧି ଭିତରେ

ବନ୍ଧା ଏ ସୁକ୍ଷ୍ମ ଜୀବନ,

ସୁଖଦୁଃଖ ଆଉ ହସଲୁହ ଭରା

ବିତେ ପ୍ରତିଟି ସୋପାନ ।

କାହା ଜୀବନରେ ସୁଖର ଫୁଆର

କାହା ଜୀବନେ ବିଲୀନ,

କିଏ ଖାଏ ଏଠି ଛପନ ପଉଠି

କାହାକୁ ନମିଳେ ଅନ୍ନ ।

ତଥାପି ସଂଘର୍ଷ କରୁଛି ମଣିଷ

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଏଠି,

କଷଟି ପଥରେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ସହି

ନିଏ ସବୁକୁ ସାଉଁଟି ।

ସମୟର ସାଥେ ତାଳଦେଇ ଚାଲେ

ରହେ ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି,

ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମର କର୍ମଫଳ ଭୋଗେ

ବଂଚିବାକୁ ବ୍ରତୀକରି ।

ଶରୀର ଜୀବିତ ଥିବାଯାଏଁ ସିନା

ବଞ୍ଚିବାର ରାହା ଖୋଜେ,

ତତଲା ଲୁହରେ ନୟନ ଭିଜାଇ

ଦୁଃଖ ଦରିଆରେ ଭିଜେ ।

କ୍ଷଣିକ ଜୀବନ ସ୍ୱପ୍ନ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ଆଶା ଅସୁମାରୀ ନେଇ,

କଣ୍ଟକିତ ପଥେ ଚାଲିବାକୁ ପଡେ

ସାହାରା ଟିକିଏ ପାଇଁ ।

ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ହସେ କିଏ ଏଠି

ଆଖିଲୁହ ଓଠେ ପିଇ,

ଯାତନା ନସହି ନିଜକୁ କେ ମାରେ

ଜୀବନ ନପାରେ ଜୀଇଁ ।

ଏଇତ ଜୀବନ ସୁଖ ଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ,

ସବୁକୁ ଆଦରି ବାଟ ଯେ ଚାଲିଲା

ବଞ୍ଚିରହେ ଚିରକାଳ