ଏଇ ତ ଜୀବନ

ବାସ୍ତବିକ୍ ଏଇ ତ ଜୀବନ

ଯେଉଁଠି ଉଚ୍ଚାଭିଳାଷ ପୋଷଣ 

କେବଳ ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ମାତ୍ର ,

ସମାଜ ପାଇଁ ତ ସ୍ବାଭିମାନ ବଡ଼ 

ନା ଆତ୍ମବଡିମା, ନା ଆଭିଜାତ୍ୟ ?

ସ୍ୱାଧୀନତା ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ଯ

ତଥାପି ଅଧିକାର ଏଠି ଅବାଞ୍ଛିତ ,

କ୍ଷମତା ପୁଣି ବୃହତ୍ କନ୍ଦଳ

ସେଥିପାଇଁ ବି ଆଇନ ଅସାର

ହେଲେ ସବୁପରେ ବି ଭୂତ ,ଭୟ ଓ କଙ୍କାଳ 

ଦାରିଦ୍ର୍ୟ, ଦୁର୍ବଳ ଆଉ ଦୁର୍ଘଟଣା ବହୁଳ

ଏଇ ତ ଜୀବନ !

ବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ ତ କେବେ ରାସ୍ତା କଡରେ

ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ବର୍ତ୍ତମାନ, ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟ 

ଭୋକିଲା ,ଶୋଷିଲା, ଶୁଖିଲା 

ଶୁଷ୍କ, ମଳିନ, ରୁଗ୍ଣ ମୁଖମଣ୍ଡଳ 

 ଯୋଡିଥାଏ କଅଁଳ ହାତ ।

ଏଇ ଯେ ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶ 

ପରାଧୀନତାର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ

ତଥାପି ଭବିଷ୍ୟତ ନୁହେଁ ସୁରକ୍ଷିତ ,

ସଂଘର୍ଷମୟ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ 

ବାସ୍ତବିକ୍ ଏଇ ତ ଜୀବନ।