ସେବେଠୁ ମୁଁ କବିତା ପ୍ରେମରେ !!
ସେବେଠୁ ମୁଁ କବିତା ପ୍ରେମରେ !!
ପାରେନି ମୁକୁଳି
ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି
ତୁମ ଉଷ୍ମ ନିବିଡ ବାହୁବନ୍ଧନରରୁ !!
ତୁମ ହୃଦୟର ରୁଦ୍ଧ କାରାଗାରରୁ।
କ୍ଷତାକ୍ତ କରି ଚାଲ ତୁମେ
ଶରବିଦ୍ଧ କରି ଏ ନଶ୍ୱର ଶରୀରକୁ ...
ଅବା ପ୍ରାଣକୁ ।
ତୁମ ଛାତିରେ ହିଁ ଆକାଶର ବ୍ଯାପକତା
ଆଉ ସାଗରର ଗଭୀରତା
ସୂରୁଜର ଉତ୍ତପ୍ତତା,ପବନର ସାଙ୍ଗୀତୀକତା
ପ୍ରେମର ମାଦକତା !!!
ତୁମ ନିସଙ୍ଗତାରେ ସାଜେ ମୁଁ ଅଭିସାରିକା
ସେଥିପାଇଁ ତ ମୁଁ ........
ବାରମ୍ବାର ଭାଙ୍ଗେ ଏ ସଂସାରର ନୀତି ନିୟମ
ନିଜକୁ ସଜାଏ ଦେବଦାସୀଟିଏ ପରି
ପାଦରୁ ଫିଟାଏ ବେଡି
କଥାକଥିତ ସମାଜିକଶୃଙ୍ଖଳ ??
ନୂପୁର ଛନ୍ଦେ ପାଦେ
ସାରାରାତି ନାଚିବାକୁ ତୁମ ଇସାରାରେ।
ପାରେନା ଏଡାଇ ମୁଁ
ତୁମ ଆକର୍ଷଣ......
ନିଜକୁ ହରାଏ ନିତି
କେଉଁ ନୀଳ ନିର୍ବାଣ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶେ ??
ସବୁ ମେଘ ଯେ ବର୍ଷା ସର୍ଜି ପାରେ ??
କହିବା ମୁସକିଲ....
ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ
ମୁଁ ଧାଏଁ ଆନ୍ଜୁଳାଏ ମୃଗତୃଷ୍ଣା ନେଇ !!
ତୁମ ସାଥିରେ ହିଁ ଗତି
ସାନିଧ୍ୟରେ ମୁକ୍ତି , ଦୂରୀଭୂତ ଅନ୍ଧକାର
ଏ ଜନ୍ମରେ ହୁଏତ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ??
ଲାଗିପାରେ ଅଶେଷ ସମୟ !!
ତୁମ କତିରୁ ମୁକୁଳିବାରେ
ସେବେଠୁ ମୁଁ କବିତା ପ୍ରେମରେ !!