ଦୁଃଖ

ସେ ଅଟେ ମନର ଅକୁହା ବେଦନା,

ହରେଇଦେବାର ସେ ଭୌତିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

କାଳରାତ୍ରିର ସେ ଘନ ଅନ୍ଧକାର,

ଏକାକୀତ୍ଵଭାବର ଆର୍ତ୍ତଚିିତ୍କାର ।

ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟର ସେ ମହାଶୂୂନ୍ୟତା,

ବିଫଳ ପ୍ରେମର ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିରବତା ।

ଅପ୍ରିିିୟ ସତ୍ୟର ପ୍ରତିବିମ୍ବଟିଏ,

ପାଉଁଶ ତଳର ଜ୍ଵଳନ ସିିିଏ ।

ଦୁଃଖ ବେଳେବେଳେ ଝଡ ପରି ଆସେ,

ଜୀବନର ସବୁ ସୁଖକୁୁ ସେ ନାଶେ ।

ଜୀବନର ସିଏ କଷଟି ପଥର,

ଘଷି କରିଦିଏ ସବୁ ପରିିଷ୍କାର ।

ଆସିଥାଏ ସିଏ କେତେ ଯେ ରୂପରେ,

ପୁଣି ଆସେ କେବେ ତା' ସାଙ୍ଗ ସାଥିରେ ।