ଆଶା

ହେ ଆଶା,ସଲାମ ତୁମକୁ

ତୁମକୁ ନେଇ ତ ସକଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର,

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ।

ମଣିଷ ଖୋଜେ ବଞ୍ଚିିିବାର ରାହା ।

ଅଣ୍ଡାଳି ହୁଏ ନିଜର ଈପଶୀତ ବସ୍ତୁ

ପାଇବା ପାଇଁ ।

କେତେ ରୂପ ନେଇ ଆସିିଥାଅ ତୁମେ,

ତାର କୂଳକିିିନାର ହିଁ ନାହିଁ ।

କେତେବେଳେ ତୁମେ ମୌସୁମୀ ବାୟୁ,

ଯା'ର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ ମନ

ହୁଏ ଉଲ୍ଲସିତ,

କେତେବେଳେ ତୁମେ ବସନ୍ତ ରୂତୁର

ମଳୟ ପବନ, ଯା'ର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ

ପ୍ରାଣ ଜାଗିଉଠେ ।

କେତେବେଳେ ତୁମେ ତୋଳି ଦିଅ,

ସ୍ଵପ୍ନର ତାଜମହଲ ଟିଏ ।

ପୁଣି କେବେ ତୁମେ ବର୍ଷାରାଣୀର

ଇନ୍ଦଧନୁ !

କେବେକେବେ ତ ଅଜାଡି ଦିିିଅ

ସପ୍ତରଙ୍ଗର ମେଳଣ ।

ହେଲେ ତୁମେ କ'ଣ ସବୁ ଅଭିଳାଷ

ପୂର୍ଣ୍ଣ କର ?

ବେଳେବେଳେ ତୁମେ ବି 

ଛଳନା କର ।

ବୈଶାଖର ତାତି ଭଳି ହଠାତ୍

ବହିଆସ ତୁମେ,

ସମୁଦ୍ରରୁ ମାଡିିଆସ ସୁନାମିିଟେ ପରି ।

ମାୟା ମରିଚୀକା ପରିି ଉଭେଇଯାଅ ତୁମେ,

ପୁଣି ସନ୍ତର୍ପଣରେ ତୋଳିଦିଅ,

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଯଉଘରଟିଏ ।

ଛଟପଟ ହୋଇ ମରିବାକୁୁ ପଡେ ।

କେବେ ପୁଣିି ତୁୁମେ ପ୍ରେମର ବିରହ

ସାଜି ମାଡିି ଆସ ଝଡ ପରି ।

ପୁଣି କେବେ ତ ସେଫାଳି ଫୁଲଟେ 

ଭଳି ଫୁଟି ପୁଣିି ମଉଳିିିଯାଅ ।