ବନ୍ଦୀ

ଶ୍ରବଣ ମାତ୍ରକେ ଏ ଶବ୍ଦ,

ମନରେ ଖେଳି ଯାଏ ଭୟ ଓ ଆତଙ୍କ ।

ଚାରି କାନ୍ଥର ଆବଦ୍ଧ ଜୀବନ,

କାହାକୁ ବା ଭଲ ଲାଗେ ?

କେତେ ଦୁୁୁୁର୍ବିସହ ସେ ଜୀବନ;

ନର୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣାଠୁ ମଧ୍ୟ ବଳିଯାଏ ।

ହେଲେ ଆଜିର ଏ ବୁଦ୍ଧିିମାନ ମଣିଷ

ପଡିରହିଛି ଗୃୃହବନ୍ଦୀ ହୋଇ ।

ସମାନ୍ୟ କରୋନା ଭୂତାଣୁର,

ତାଣ୍ଡବ ଲୀଳାରେ ଚାଲାକ ମଣିଷର

ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନବିିଜ୍ଞାନର ଚମତ୍କାରିତା ଆଜି

ଶୂନ୍ୟ ହୋଇପଡିଛି ! କରୋନାର ଭୟାବହତା

ସମ୍ମୁଖରେ ଆଜିର ସବୁ ଯାନ୍ତ୍ରିକ କୌଶଳ

ଏକଦମ ଅସହାୟ, ଆତ୍ମସମର୍ପିତ ।

ଏକରକମ ବନ୍ଦୀ ଜୀବନ ଯାପନ

କରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି ।

ପ୍ରକୃତିିିିିକୁ ନିଜ ହାତ ମୁଠାରେ,

ରଖିବାର ସତ ସାହସ ହରାଇ ବସିଛି ।

ପରଜୟତାକୁ ସ୍ଵୀକାର କରିଛି ।

ମନୁଷ୍ୟର ଗର୍ବ, ଅହଙ୍କାର ସବୁ କିିିଛି

ଧ୍ୱସ୍ତ ବିିଧ୍ୱସ୍ତ ହୋଇଯାଇଛ ।

ହେଲେ କାହିିଁକି ଏ ଗର୍ବ, କ'ଣ

ପାଇଁ ଏ ଆତ୍ମବଡିମା ?

ମଣିଷର ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ୱ ହାର ମାନିିିଛି ।

ଦୁଇ ହାତ ଟେକି ଦେଇ ବିଚରା

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବନ୍ଦୀ ପାଲଟି ଯାଇଛି ।