ପତ୍ନୀ ପରାଗ

ପଣତ ତଳରୁ

ପଣ କରି ଥିଲ

ପରିଚୟ ହେଲା ଯେବେ  

ପରିଣାମ ପଛେ

ପଶ୍ଚାତ୍ତାପ ହେବ

ପର କରିବନି କେବେ ।

ପରିଣତ ଯେବେ

ପଦାଘାତ କଲା

ପଛ କଥା ଭୁଲି ଗଲ  

ପରଦେଶୀ ଭାବି

ପରବାସୀ ହେଲ

ପରମ ସୁଖ ଲଭିଲ ।

ପକ୍ଷ ଦେଲି ସିନା

ପନ୍ଦର ଦିନରେ

ପରମ୍ପରା ଅଛି ଯେଣୁ  

ପକ୍ଷାଘାତ ରୋଗୀ

ପରାଏ ଭୋଗୁଛି

ପର କରି ଗଲା ଦିନୁ ।

ପଛକୁ ଚାହିଁଲେ

ପଛେଇ ଯାଉଛି

ପର କରି ନିଜ ଛାଇ  

ପଚାରିଲେ କହେ

ପବିତ୍ରତା ନାହିଁ

ପତ୍ନୀ ବିନା ପତି ଠେଇଁ ।

ପତି ହେଇ ଯେବେ

ପଠାଏ ତୁମକୁ

ପଞ୍ଚଭୂତେ ପଞ୍ଚଭୂତେ  

ପରମ ସୌଭାଗ୍ୟ

ପରାପତ ହେଲା

ପଣ୍ଡିତେ କୁହନ୍ତି ମୋତେ ।

ପଉଷ ଆସୁଛି

ପରବକୁ ନେଇ

ପସରାରେ ପିଠା ଥୋଇ  

ପଡ଼ିଶା ଚାହିଁଛି

ପତର ପକେଇ

ପରଶିବା ଲୋକ ନାହିଁ ।

ପରସ୍ତେ ଧୂଳିରେ

ପଲଙ୍କ ହସୁଛି

ପରଶ ନପାଇ ତୁମ  

ପଖାଳ ଖାଉଛି

ପରଦିନ ଯାଏଁ

ପଡ଼ି ରହେ ବାସି କାମ ।

ପକ୍ଷୀ ଫେରେ ନୀଡ଼େ

ପଘା ଧରେ ଗାଈ

ପଶ୍ଚିମକୁ ଗଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ  

ପଞ୍ଜୁରି ଶୁଆର

ପତା ପଡ଼ୁ ନାହିଁ

ପର ଝାଡ଼ି ନିଏ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ।

ପଚି ପଚି ଯାଏ

ପରିବା ସମାନ

ପରମାୟୁ ଥିରିଥିରି  

ପଙ୍କିଳ ଅତୀତ

ପରିତାପ ଆଣେ

ପଣସର ଅଠା ପରି ।

ପବନକୁ ଡରେ

ପତ୍ର ଝଡ଼ା ଗଛ

ପହଞ୍ଚି ଯିବକି କାଳ  

ପଥ ହାରି ଥିବା

ପଥିକଟେ ପରି

ପଗଡ଼ିରେ ପୋଛେ ଝାଳ ।

ପତିବ୍ରତା ତୁମେ

ପତ୍ନୀହରା ମୁଁ ଯେ

ପତିତପାବନ ଖୋଜେ  

ପଡ଼ିଆ କିଆରୀ

ପଦାକୁ ଅଯୋଗ୍ୟ

ପଛ କଥା ବସି ମାଜେ ।