ଦୁଃଖ ଏତେ

ଦୁଃଖ ଏତେ ଦିଅ ନାହିଁ ମହା ବାହୁ

କେତେ ଦୁଃଖ ସହିବି ମୁଁ ଆଉ ।

ଦୁଃଖ ରେ ମୁଁ ଏତେ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଛି

ତଥାପି ମୋ ଜୀବନେ ଦୁଃଖ ସହୁଛି ।

ଦୁଃଖ ଏମିତି ମୋ ଜୀବନେ ଆସୁଛି

ସହିବାର ସୀମା ଟପି ଯାଉଛି ।

କେବେ ମୁଁ ଶରୀର କୁ ନେଇ ଦୁଃଖ ଭୋଗୁଛି

କେଉଁ କର୍ମ ର ମୁଁ ଫଳ ପାଉଛି ।

କେବେ ମୋ ଅଶାନ୍ତ ମନରେ ଦୁଃଖ ଭୋଗୁଛି

ମୋ ଦୁଃଖ କୁ କେହି ନ ଜାଣୁଛି ।

କେବେ କିଏ ମୋତେ ଘୋର ଅପମାନ ଦେଉଛି

ସବୁ ନିନ୍ଦା ର ଦୁଃଖ କୁ ମୁଁ ଭୋଗୁଛି ।

ଦୁଃଖ ର ଦରିଆ ରେ ମୁଁ ନୀତି ଦିନ ଭାସୁଛି

କେବେ ପାରି ହେବାକୁ କୂଳ ନ ପାଉଛି ।

ଦୁଃଖ କେବେ ନେବ ତୁମେ ମୋର

ଦୁଃଖ ଆଉ ସହିପାରୁନି କୃପା ମୋତେ କର ।