ଯେବେ ଯେବେ ମୁଁ ତୋତେ ଦେଖେ

ଯେବେ ଯେବେ ମୁଁ ତୋତେ ଦେଖେ

ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇ ରହିଯାଏ 

ପଲକ ପଡେ଼ନି ଆଖିରେ

ଝରିଯାଏ ଲୁହ ଧାର ଧାର ା

ଯେମିତିକି ଅଟକି ଯାଏ 

ସବୁକିଛି ସେଇଠି ସେମିତି 

ସବୁ ସଂପର୍କରୁ ଉଦ୍ର୍ଧ୍ୱରେ 

ସବୁ ମୋହ-ମାୟା-ଜଞ୍ଜାଳ ଠୁଁ

ବହୁତ ଦୂରରେ

ମୁଁ କେବଳ ତଲ୍ଲୀନ ଥାଏ ତୋରି ଭିତରେ । 

ହେ ମୋର ଅଭୀଷ୍ଟ ଈଶ୍ୱର 

କହ ଆଉ କେତେ କାଳ 

ଏଇମିତି ମାୟାର ବନ୍ଧନେ 

ବାନ୍ଧି ରହିବାକୁ ହେବ 

ଆଉ କେତେକାଳ 

ଏଇମିତି ଏହି ପାପର ପଙ୍କରେ 

ମୋତେ ଘାଣ୍ଟିବାକୁ ହେବ,

କହ କହ ମୋତେ 

କେବେ ମୋତେ ନେବୁ 

ଶାଶ୍ୱତ ପଥରେ ା

ସେ ପଥେ ନଥିବ ମିଛ ମାୟାର ସଂସାର

ସେ ପଥେ ନଥିବ ଲୋଭ-ମୋହର ସମ୍ଭାର 

ନଥିବ ବି ଏହି ଅସତ୍ୟ କାୟା ା

କେବେ ଆସିବ ସେ ଦିନ

ଛାୟା ବନି ଭ୍ରମୁଥିବି ତୋର ଚାରିପାଶେ 

ଭ୍ରମର ସାଜି ଚୁମୁଥିବି ତୋର ପାଦପଦ୍ମେ 

ଭକ୍ତିଭାବେ ଭଜୁଥିବି କେବଳ ତୋ ନା 

ଆତ୍ମାର ମିଳନ ହେବ ପରମାତ୍ମା ସାଥେ ।