ଅଭୀପ୍ପା

ମୟୂର ପରଟିଏ ହୋଇ ଥାନ୍ତିକି

      ରହିଥାନ୍ତି ଚୂଳରେ

କାଳେ ବଂଶୀଟିଏ ହୋଇ ଥାନ୍ତିକି

      ଥାନ୍ତି ରଙ୍ଗ ଅଧରେ ।

 

କାଳେ ପୀତବାସ ହୋଇ ଥାନ୍ତିକି

      ଲାଗିଥାନ୍ତି ଦେହରେ

କାଳେ କଣ୍ଠହାର ହୋଇ ଥାନ୍ତିକି

      ଲମ୍ୱିଥାନ୍ତି ହୃଦରେ ।

 

କାଳେ ଚନ୍ଦନ ଟିକା ହୋଇ ଥାନ୍ତିକି

      ଝଟକନ୍ତି ମଥାରେ

କାଳେ ରଙ୍ଗଅଳତା ହୋଇଥାନ୍ତିକି

      ଚୁମୁଥାନ୍ତି ପୟରେ ।

 

କାଳେ ଘୁଙ୍ଗୁର ଯୋଡ଼ି ହୋଇଥାନ୍ତିକି

       ବନ୍ଧା ହୁଅନ୍ତି ପାଦରେ

ପଦ୍ମ ଯୁଗଗଳକୁ ଚୁମୁନ୍ତି ସଦା

      ଆକୁଳେ ଅଧିରେ ।

 

କାଳେ ତୁ କୋଳେଇ ନିଅନ୍ତୁରେ କାହ୍ନା 

      ଜୀବ ଯିବା ବେଳରେ

ଯାଆନ୍ତା କି ମିଶି ପଞ୍ଚଭୂତ ମୋର

      ତୋ ଚରଣ ରେଣୁରେ ।।