ଦାରୁଭୁତ

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଛି ତୁମକୁ ଦେଖି ,ବୁଝି ମୁଁ ପାରୁନାହିଁ ,

ସଭିଏଁ କେମିତି ତୁମ କଳା ରୂପର ହେଉଛନ୍ତି ବାଇ |

ସୀତା ମାତା ପୁଣି କେମିତି ବରିଲେ ତୁମକୁ କେଜାଣି

ବନବାସୀ ହୋଇ ,କେମିତି ପାରିଲ ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ଜିଣି ।

କେତେ କେତେ ବୀର ,କେତେ ଥିଲେ ରାଜାଙ୍କ କୁମର,

ତୁମ ସେହି ରୂପରେ କେମିତି ମୋହିଲ କରି ଚମତ୍କାର ।

ପୁଣି ଦ୍ୱାପରରେ ଲୁଚି ଲୁଚି କଲ ରୁକ୍ମଣୀ ହରଣ ,

ଏତେ ବଡ଼ ଠାକୁର ହୋଇ ,କାହିଁକି ନକରିଲ ରଣ ।

ମାନୁଛି ଜନ୍ମରୁ ଶେଷଯାଏ ,ତୁମେ ଖାଲି କଷ୍ଟ ଭୋଗିଛ,

ହସି ହସି ସବୁ ଅପମାନର ଜ୍ୱାଳାକୁ ତୁମେ ସହିଛ |

ଭାବଗ୍ରାହୀ ବୋଲି ତୁମେ ,ବୁଝିଛ ସଭିଙ୍କ ଅନ୍ତରର ଭାବକୁ ,

ମନ ଚୋରିକରି ,ତୁମେ ଲବଣିଚୋର ,ବରିଛ ଆଦରେ ସଭିଙ୍କୁ

ଏଯାଏ ଚାଲିଛି ତୁମ ଲୀଳା ,ସରିନାହିଁ ତୁମ ମାୟା ,

ନାଟକ କରୁଛ ଦାରୁଭୁତ ରୂପେ ପାଇ,ଅସମ୍ପୂର୍ଣ କାୟା |

କଥା କୁହ ନାହିଁ ,ହାତଗୋଡ଼ ନାହିଁ ,ତୁମେ ଦାରୁଭୁତ ,

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସବୁ ଦେଖୁଛ ,ପାଇ ବଡ଼ ବଡ଼ ନେତ୍ର |

ପୁଜନ୍ତି ତୁମକୁ କହି ଦାରୁଭୁତ ମୁରାରୀ ସବୁ ଭକ୍ତ ,

ପୂଜୁଛି ମୁଁ ତୁମକୁ ଅନ୍ତରରୁ ଆହେ ,ହୋଇ ବେଦନାସିକ୍ତ |

ଡାକ ମୋର ଶୁଭେ ଶୁଭେ ନାହିଁ ,,ଦାରୁଭୁତ କାହିଁ ପାଇଁ

ମାଗୁଛି ତୁମରି ଟିକିଏ କରୁଣା ,ଆଉ କିଛି ଲୋଡ଼ୁନାହିଁ |

କେତେ ଅପବାଦ ପାଉଛି ,ଆଜି ଦାରୁଭୁତ ତୁମ ପାଇଁ ,

ଥଟ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି ସଭିଏଁ ,ଆଉ ଏବେ ସହି ପାରୁନାହିଁ |

ଦାରୁଭୁତ ହୋଇ ତୁମେ ବସିଥାଅ ,ସେମିତି ତୁମ ମନ୍ଦିରରେ ,

ଆଉ ଯିବିନାହିଁ ଦେଖିବାକୁ ତୁମକୁ ,ମୋର ଏହି ଜୀବନରେ |

ତୁମ ଦାରୁଭୁତ ପଣିଆ ,ତୁମ ପାଇଁ ବଡ଼ ହୋଇଥାଉ ,

ମୋର ମାନ ଅଭିମାନ ସବୁ ,ମୋର ପାଶେ ରହିଥାଉ |

ବୁଝୁଛି ତୁମେ କାହିଁକି ଦାରୁଭୁତ ହୋଇ ଏବେ ରହିଛ

ଦଗାଦିଆ ବୋଲି ,ଏବେ ସବୁ ତୁମେ ପ୍ରମାଣ ଦେଉଛ |

ହଉ ଏବେ ଆହେ ଦାରୁଭୁତ ମୁରାରୀ ,ଜଗତ ଠାକୁର ,

ରହିଲି ଅଲଗା ହୋଇ ,ଆଉ ଦେଖା ନହେବ ଆମର |