କାହୁଁ ଆସିବ ସେ ଦରଦୀ କବିତା

କାହୁଁ ଆସିବ ସେ କବିତା

ରେବତୀ ଓ ସାରିଆର କଥା ।

ଯେଉଁଠାରେ ଥିଲେ ଦରଦର କବି,

ଲେଖୁଥିଲେ ସମାଜର ଦୁଃଖ ହୋଇ ଅନୁଭବି ।

ଏବେ ହେଉଅଛି କେତେ ଉତ୍ପାତ,

ବଡ ବଡ ନେତାଂକର ନାରୀ ଅତ୍ୟାଚାରର ବ୍ୟୁତ୍ପାତ ।

ଚା ଵାଲା ନାମକୁ ଧରି ଡ୍ରାମାବାଜୀ କଲେ,

ଭୋଅଟ ମିଳିବ ପୁଂଜିପତି ଠାରୁ ନେଇ ପଇସା ଖରଚ କଲେ ।

ମତାନ୍ଧତା ଧର୍ମାନ୍ଧତା ଜାତିଗତ ବିଭେଦତା ମତରେ,

କାହୁଁ ଆସିବ ପବିତ୍ର ଭାବନା ସେହି ମଣିଷର ଅନ୍ଧତ୍ୱରେ.

ମାନପତ୍ର, ପୁରସ୍କାର ନିଶା ପୁରି ରହିଛି ଯାହାର ମନରେ,

କାହୁଁ ଆସିବ ସେହି ଦରଦୀ ଭାଷା ତାହାର ଲେଖନୀ ଭିତରେ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଥିଲା ତୋଷାମଦକାରୀ ସରକାରର,

କରନ୍ତୁ ଯେତେ ଶୋଷଣ ଅତ୍ୟାଚାର ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କର ।

ସେହି ଚରିତ୍ର ତ ରହିବେ ସବୁଦିନେ ସାହିତ୍ୟ ସମାଜରେ,

ତେଣୁ କଥା ଭରି ରହିଛି ନବଂଚନ୍ତି କବିତା ବନିତା ଲତା 

ବିନା ଆଶ୍ରାରେ ।