ଶରତ ଆସିଛି

ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡିର ସମ୍ଭାରରେ

ଦେଖ ଶରତ ଆସିଛି

କାଚକେନ୍ଦୁ ପାଣିରେ ନୀଳକଇଁ 

ଫୁଟି କିପରି ହସୁଛି ।

ଅମ୍ବର କୋଳରେ ରୂପାଜହ୍ନ

ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ଶିଶିର ତୋପାରେ

ପଠାଉଛି କୈରବ ପାଖକୁ ପ୍ରୀତି ଉପହାର,

କମଳ ପାନ କରୁଛି କି ଆନନ୍ଦେ

ଅମୃତୋପମ ସପ୍ତରଙ୍ଗୀ କିରଣ

ଯାହା ସିଞ୍ଚନ କରନ୍ତି ଦିବାକର ।

ଶିଆଳି ଲତାର କୁଞ୍ଜରେ 

କୃଷ୍ଣରୂପୀ ଭାବନା ସବୁ ଝୁଲୁଛନ୍ତି ଅବା

ଅପାଶୋରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଚୋରାଇ,

ନିର୍ମଳ ଶରତର ମେଘମୁକ୍ତ ସକାଳ

ପୀତବର୍ଣ୍ଣା ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ରଜନୀରେ 

ସ୍ୱର୍ଗ ହୁଏ ମହୀ ।

ଶରତର ମଧୁମୟ ପରଶ

ଛୁଇଁଯାଉଥାଏ ତନୁ, ମନ, ପ୍ରାଣକୁ

ମୁଗ୍ଧ ଶ୍ରୋତା କାନରେ ସୁମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ପରି,

ଆସନ୍ନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ତାରକାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ଯେବେ ନାଁ ଲେଖେ ଦଶଭୁଜାଙ୍କର

ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ ମା ଆସନ୍ତି ଯେ ଧରା ଅବତରି ।

ନିର୍ମଳ କୋମଳ ସେ ଶରତର 

ସ୍ନେହସିକ୍ତ ଶ୍ରଦ୍ଧାସ୍ନିଗ୍ଧ ମମତାମୟ ରସରେ

ମା କରନ୍ତି ଧରାବତରଣ,

ଅନୁଭୂତିର ଶାମୁକାରେ ସ୍ମୃତିର ମୋତି ସାଜି

ଶରତର ବେଳା ପାଲଟିଯାଏ 

ମର୍ମସ୍ପର୍ଶୀ ମନ ଆଭରଣ ।